Παραφράζοντας - και πάλι - τον Καβάφη

Το πιο κάτω κείμενο με την αφιέρωση "Προς άρτι προαχθέντες διευθυντές, επιθεωρητές, ΠΛΕ (πρώην συναδέλφους) και όχι μόνο..." πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της "Νέας Κίνησης Καθηγητών "το Δεκέμβρη του 2008 και προκάλεσε σωρεία αντιδράσεων εκ μέρους υψηλόβαθμων στελεχών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι οποίες απλώς επαλήθευσαν το περιεχόμενό του.

Δημοσιεύτηκε επίσης στην εφημερίδα "Πολίτης" το Μάρτιο του 2010 μετά την τροποποίηση της νομοθεσίας που διέπει το δικαίωμα έκφρασης των εκπαιδευτικών, η οποία επιτεύχθηκε χάρη στον αγώνα της Νέας Κίνησης Καθηγητών και των στελεχών της και στην αποτελεσματική παρέμβαση της Επιτρόπου Διοικήσεως.
Θεωρώ το κείμενο αυτό ακόμη επίκαιρο - δυστυχώς, αφού "ο δρόμος για τα Σούσα" είναι στις μέρες μας δημοφιλής και πολυσύχναστος κι οι οδοιπόροι του "χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ"...

 "Παραφράζοντας τον Καβάφη"

"Προς άρτι προαχθέντες διευθυντές, επιθεωρητές, ΠΛΕ (πρώην συναδέλφους) και όχι μόνο..." 

Διαβάζοντας τούτες τις μέρες και πάλι τον Αλεξανδρινό, αναγνώρισα αναπόφευκτα "εις τα περίχωρα της Αντιόχειας" τα νέα καμώματα των σύγχρονων Ιουλιανών. Η σκέψη μειδίασε ειρωνικά μπροστά σ' όλους εκείνους τους "ταλαίπωρους που ζητούν να μπαλωθούν, έχοντας τη συνείδησή τους ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής", αλλά και σε όλους εκείνους που "ενέδωσαν" εκείνη τη "φρικτή μέρα που πήραν το δρόμο για τα Σούσα", κρατώντας - έστω - λίγη από τη νοσταλγία της "Αγοράς". Κι έτσι, υποκινούμενη από το κλίμα της "ζεστής και ποιητικής εκείνης μέρας", με τις "ενθουσιώδεις επευφημίες των Αλεξανδρινών" γύρω μου να χαιρετίζουν "τη λαμπρή παράταξη των στρατιωτών", αλλά και φοβούμενη ότι τα κούφια λόγια και θεάματα στις μέρες μας ολοένα και μαγεύουν χωρίς πλέον να ξέρουμε ("ήξευραν" τότε), είπα να αποπειραθώ να κοινοποιήσω προς εσάς, τους άρτι προαχθέντες διευθυντές και επιθεωρητές (που ίσως να αφορά και τους άρτι "προαχθέντες" γενικώς), μια φιλική συμβουλή, εκ μέρους των συναδέλφων που δε σας θεωρούν εκ προοιμίου εχθρούς. Εάν μάλιστα, προτού αναλάβετε αυτή τη θέση (που σε κάποιους μοιάζει να 'ναι απόδειξη δύναμης και εξουσίας, σε άλλους - πιο ρομαντικούς - απόδειξη γνώσεων και ικανοτήτων), είχατε αποδείξει στην τάξη και στους καθηγητικούς συλλόγους, "στο Δήμο και την Αγορά", την επάρκεια και το ήθος σας (και τονίζω εμφαντικά το εάν) και δεν προλάβατε (ακόμη;) να αποδείξετε με τις πράξεις σας την ταύτιση και ό,τι προηγουμένως κατακρίνατε (και πάλι το εάν με ζορίζει), ίσως να ανήκετε σε εκείνους "τους ελάχιστους που μας διαβάζουν" (για να θυμηθούμε και έναν άλλο ποιητή, πιο οικείο μας - ίσως).

Παίρνω, λοιπόν, με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς (που για σας και για κάποιους είναι αφετηρία νέων καθηκόντων), το δικαίωμα που μου δίνει το κύρος και μόνο του να 'μαι Εκπαιδευτικός (κύρος που έχει αποκτηθεί από το σύνολο των μαχόμενων Εκπαιδευτικών και που ενισχύεται στην πράξη καθημερινά με το έργο τους), για να σας αποτρέψω μέσα από το λόγο του Αλεξανδρινού από εκείνες τις πράξεις (γνωρίζετε καλά για ποιες μιλώ, κι αν όχι, δεν είναι δύσκολο να πληροφορηθείτε) που προσβάλλουν το ήθος και το κύρος ενός ατόμου που κάποτε υπηρέτησε μαζί με τους συναδέλφους του τη δημόσια παιδεία αυτού του τόπου, έχοντας (ίσως) ως οδηγό την αγάπη του για τη γνώση και την αναζήτηση της αλήθειας και ως κίνητρο την έγνοια του για τα παιδιά "του".

Και επειδή δυστυχώς πολλοί από τους προκατόχους σας, κυρίως εκείνοι που ανέβηκαν τους ορόφους του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού (νομίζοντας ότι απέκτησαν εξουσία ανάλογη με το ύψος του ορόφου όπου βρίσκεται το γραφείο τους - τι αυταπάτη!) έχουν συχνά φανεί "ανώτεροι" των... προσδοκιών μας, σε υπεροψία και αυταρχισμό - ίσως για να καλύψουν επιστημονικά κενά και αδυναμίες ή ακόμη για να αποδείξουν υποταγή στους προϊσταμένους τους - ευελπιστώ πως θα διακρίνετε το "μεγάλο Ναι" από το "μεγάλο το Όχι" (εκείνο του Αλεξανδρινού, εννοείται) την ώρα που θα κληθείτε να υπερασπιστείτε "την τιμή και την πεποίθηση" του Εκπαιδευτικού.

Αν όμως επιλέξετε - σαν κάποιους άλλους, "εκλεκτούς" της όποιας εξουσίας - πεινασμένοι για αναγνώριση και δύναμη, να φέρεστε ως άλλοι Ιούδες, αξιοποιώντας τα μέσα που σας δίνει η θέση σας για να διαβάλετε στα φανερά ή πισώπλατα, να εκδικηθείτε (αλήθεια, γιατί;), να επιβληθείτε, να "αξιολογήσετε" κατά που φέρνει ο άνεμος τους πρώην συναδέλφους σας, μην αναρωτηθείτε πώς και γιατί θα ακούσετε "έξαφνα τους ήχους του μυστικού θιάσου".

Κι αν τα λόγια μου σας θύμισαν τις προτροπές και συμβουλές του Αλεξανδρινού προς τον Αντώνιο, ευελπιστώ να μη χρειαστεί ν' αποχαιρετήσετε μια μέρα κι εσείς την Αλεξάνδρεια, νικημένοι από τον ίδιο τον εαυτό σας.

Κι αν ακόμη ο Αλεξανδρινός θυμίζει σε όλους μας εκείνες τις άλλες Αντιόχειες - πέραν των εκπαιδευτικών - ας μην αρχίσουμε ήδη το θρήνο, θεωρώντας πως "οι προσπάθειές μας είναι σαν των Τρώων συφοριασμένες". Γιατί κάτι τέτοια αναμένουν από μας όλοι εκείνοι που "φρονούν πως είναι στα γεμάτα ενδεδειγμένοι για να υπηρετήσουν αυτήν την χώρα" επιμένοντας να αποφασίζουν στη θέση μας για τα "του Δήμου, του Θεάτρου και της Αγοράς" αλλά και για τις όποιες "σατραπείες".

Αναφορές

Κ.Π.Καβάφη

·        Εις τα περίχωρα της Αντιόχειας

·        Ας φρόντιζαν

·        Σατραπεία

·        Αλεξανδρινοί Βασιλείς

·        CHE FECE... IL GRAN RIFIUTO

·        Απολείπειν ο θεός Αντώνιον

·        Τρώες

Κώστα Μόντη, Έλληνες ποιητές