Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού κατέθεσε πρόσφατα πρόταση για ένα νέο ωρολόγιο πρόγραμμα και αναμένει τις θέσεις των εμπλεκομένων, θέτοντας ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, για να μπορέσει να εφαρμόσει την τόσο σημαντική αυτή αλλαγή από την επόμενη σχολική χρονιά.
Η πίεση αυτή, είναι φυσικό να προκαλεί εύλογα ερωτήματα και ανησυχίες κατά πόσον είναι δυνατόν σ’ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα:
(α) να διεξαχθεί ένας γόνιμος διαλόγος στη βάση επιστημονικών δεδομένων και να παρθούν αποφάσεις με κριτήρια κυρίως παιδαγωγικά (αφού και αυτή η πρόταση απομακρύνεται από τη φιλοσοφία του ολοήμερου σχολείου) αλλά και εκπαιδευτικά-συνδικαλιστικά (λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών είναι αδιαμφισβήτητος παράγοντας επιτυχίας ή αποτυχίας του παιδαγωγικού έργου), και
(β) να γίνουν εκ μέρους του Υπουργείου Παιδείας και με την έγκριση του Υπουργείου Οικονομικών όλες οι κατάλληλες προετοιμασίες σε ζητήματα υλικοτεχνικής υποδομής και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, ώστε το νέο πρόγραμμα να τεθεί σε εφαρμογή ουσιαστικά και αποτελεσματικά και όχι επιφανειακά και ανεπαρκώς.
Θα επιχειρήσω να δώσω συνοπτικά μερικά από τα πλέον σημαντικά – κατά τη γνώμη μου – ζητήματα που προκύπτουν από την πρόταση, με τη μορφή ερωτήσεων προς το Υπουργείο Παιδείας:
