Αποχαιρετώντας μια μικρή "Αλεξάνδρεια"...

Απολείπειν ο θεός Αντώνιον

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1911)

Εξαιρετικά αφιερωμένο στον Ι.Θ. και σε όσους άλλους - ευτυχείς "Αλεξανδρινούς" - καλούνται να ακούσουν ως τελευταίαν απόλαυσι τις εξαίσιες μουσικές του αόρατου θιάσου.
Από μένα για μένα, αλλά και για σας που αξιωθήκαμε μια τέτοια πόλι και που - αποχαιρετώντας την με συγκίνησιν - ετοιμαζόμαστε σα θαρραλέοι για νέες Αλεξάντρειες.

Ακούστε το πιο κάτω, από έναν μεγάλο του θεάτρου...
http://www.youtube.com/watch?v=zwNrbEFPPGc 

 

Συλλογικός αυτοσαρκασμός

Δε μου βγαίνουν οι γλυκανάλατες ευχές για τα Χριστούγεννα, από το ιστολόγιο αυτό. Εξάλλου, ακούσαμε τόσες πολλές από τα χείλη των επισήμων που, φτάνει πια, χορτάσαμε κι απ' αυτές...

Βγάζω μόνο από το συρτάρι (για όσους περάσουν από δω) παλιούς αγαπημένους στίχους (όχι δικούς μου, αυτούς τους έκαψα και λυτρώθηκα) ενός από τους εκλεκτούς των συρταριών μου - ελπίζω και δικού σας: του δικού μας Κώστα Μόντη.

• Γιατί αυτούς;

Πώς να μην τους θυμηθώ, παρακολουθώντας μέσα από την οθόνη
(ναι, αυτήν, την οθόνη που βουλιάζει, κατά τον τότε Νιόνιο, αλλά κανένα πλήθος δε σαλεύει, πια, μόνο τα δάχτυλα στα τηλεχειριστήρια και στα λογής λογής κουμπιά συσκευών λατρευτών σαλεύουν, πια)
τις "φιλάνθρωπες" εκδηλώσεις των ημερών;
(των ημερών της αγάπης, της φιλανθρωπίας, της φιλαλληλίας, κτλ. κτλ κτλ.......).
Σας αφήνω, λοιπόν, στο συλλογικό αυτοσαρκασμό των στίχων κζ (από τα άτιτλα), από το Συμπλήρωμα των στιγμών, δημοσιευμένο το 1960.

Δε συμφωνώ.

Είν’ απαραίτητοι οι φτωχοί.

Αν δεν υπήρχαν αυτοί

ποιους θα λυπόμαστε,

ποιους θα ελεούσαμε;

Θάταν δύσκολο για τον ανθρωπισμό μας

ν’ αποδεικνύεται.

Κώστας Μόντης

Ειδήσεις και "ειδήσεις" περί των εκπαιδευτικών

Σε περίοδο από την οποία απουσιάζουν οι "ειδήσεις" για τα της Παιδείας, οι δημοσιογράφοι που ασχολούνται με τα εκπαιδευτικά αναζητούν θέματα για να γεμίζουν τις στήλες τους. Όταν μάλιστα γνωρίζουν ότι κάποιες αναφορές τους θα πυροδοτήσουν αντιδράσεις, τότε η γραφίδα τους γίνεται γλαφυρότερη μέχρι και προκλητική - ενίοτε μάλιστα προσβλητική - απέναντι στους εκπαιδευτικούς.