Καλωσόρισμα




Προς υποψήφιους συνομιλητές των εκπαιδευτικών ασπαλάθων

Αθεράπευτα ελεύθεροι,

Επίμονοι υποστηρικτές του δημόσιου αγαθού της παιδείας ως δικαιώματος και ως χώρου δια-μόρφωσης του πολιτευόμενου πολίτη,

Αμετανόητα διαμαρτυρόμενοι για τα κακώς έχοντα στο δημόσιο βίο,

Εραστές του λόγου σε όλες τις διαστάσεις και τις προεκτάσεις της έννοιας,

Συνειδητά αποκλίνοντες ως μη υπάκουοι υπήκοοι των προκαθορισμένων προτύπων αγορασμένης "ευτυχίας",

Απολαμβάνοντες ώρες μοναχικής ενδοσκόπησης αλλά και κοινωνοί γενναιόδωροι όσων συν-κινούν τις ψυχές και διανοίγουν ποικίλες οδούς προς την κάθαρση,

Μοιραστείτε διαδικτυακά καταθέσεις ειλικρινούς στοχασμού σ'αυτά που σταδιακά θα ξετυλιχθούν στον ιστοχώρο αυτό.

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Η "δαιμονοποίηση" του 63ου

Μετά τα σχόλια του φίλου Τάσου καθώς και του "ανώνυμου" για το άρθρο "Αφυπηρετήσεις και 63ο", με τα οποία ανοίγει κατά την άποψή μου ένας ενδιαφέρον διάλογος για το ζήτημα της επέκτασης του ορίου αφυπηρέτησης των εκπαιδευτικών στο 63ο, παραθέτω τα πιο κάτω, ως πρόκληση για περαιτέρω συζήτηση του κατά πόσον ο όλος θόρυβος γίνεται για την ουσία του 63ου ή για να καλύψει άλλα συναφή ζητήματα και κενά.


Παρακολουθώντας με περίσκεψη τις ομάδες φοιτητών και μαθητών που διαμαρτύρονταν για τη "γήρανση" που θα επέλθει στο δημόσιο σχολείο με το 63ο και για την ανεργία των νέων, αλλά και διαβάζοντας μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου τα σχόλια κάποιων ομάδων εκπαιδευτικών επί του θέματος, περνούν μπροστά μου διάφορες εικόνες της σχολικής ζωής:
Σκέφτομαι πρώτα κάποιους (ελάχιστους, ευτυχώς) νέους-γερασμένους συναδέλφους μου που υπηρετούν την εκπαίδευση χωρίς πάθος, ως ψυχροί επαγγελματίες, και τους τοποθετώ νοερά δίπλα από την εικόνα συγκεκριμένων συναδέλφων που άφησαν την έδρα νωρίς στα 60, ενώ είχαν πολλά ακόμη να προσφέρουν στο δημόσιο σχολείο. Γι΄αυτό και, χωρίς να μπω στη λογική του αν έπρεπε ή όχι να ψηφιστεί το 63ο για λόγους οικονομικούς (του κράτους, της βιωσιμότητας του ταμείου κοινωνικών ασφαλίσεων, των ελλιπών συντάξεων), επιμένω να πιστεύω πως η γήρανση και η κόπωση δεν είναι μόνο θέμα ηλικίας. Είναι προ πάντων θέμα πάθους γι αυτό που κάνεις, ψυχικής και πνευματικής ωριμότητας σε σχέση με το πώς συναισθάνεσαι και αντιλαμβάνεσαι το ρόλο και τις ευθύνες σου απέναντι στους άλλους, ψυχικής ευφορίας και επάρκειας, γενναιοδωρίας, Καβαφικής γενναιότητας. Βέβαιη πως πολλοί συνάδελφοι (δεν κατονομάζω για ευνόητους λόγους) έφυγαν από την εκπαίδευση νωρίς, ενώ είχαν ακόμη και δύναμη και όρεξη και πολλά να δώσουν στο δημόσιο σχολείο, (κι αυτό οι μαθητές τους μπορούν να το επιβεβαιώσουν) λυπάμαι πραγματικά γιατί δεν τους δόθηκε αυτή η δυνατότητα. Κάποιοι ίσως να μην ήθελαν και να μη θέλουν να παραμείνουν. Είναι, άραγε, φρόνιμο και δημοκρατικό να απορρίπτουμε τόσο αστόχαστα τη δυνατότητα της επιλογής;
Όσο για τα περί ανεργίας των νέων; Με λυπεί βαθιά η διαπίστωση ότι το όραμα των νέων από τα μαθητικά τους χρόνια κιόλας, εξαντλείται στο πώς θα βολευτούν με μια θέση στο δημόσιο, όταν θα έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους. Με λυπεί, όμως, ακόμη πιο βαθιά η παραπλάνηση πως η ανεργία – που όντως ταλανίζει τους νέους πτυχιούχους - θα αντιμετωπιστεί με μερικές δεκάδες θέσεις εκπαιδευτικών που αφυπηρετούν κάθε χρόνο, και όχι με μέτρα κοινωνικής πρόνοιας, με εξυγίανση της δημόσιας οικονομίας και φυσικά με την ποιοτική αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου. Και ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης σημαίνει ΚΑΙ θέσεις εργασίας, στοχευμένες και σε ικανοποιητικό αριθμό και όχι συρρίκνωση, όπως γίνεται σήμερα. Αλλά... Μήπως παραπέμψαμε στις ελληνικές καλένδες το ολοήμερο σχολείο, βάλαμε στην άκρη τη δυνατότητα της εργαστηριοποίησης σε όσα μαθήματα χρήζουν εκπαίδευσης σε μικρές ομάδες, απεμπολίσαμε την ανάγκη της εξατομικευμένης στήριξης, θάψαμε τη δυνατότητα προσφοράς κάποιων μαθημάτων κατεύθυνσης ή ενδιαφέροντος σε μικρές ομάδες μαθητών (π.χ. Γαλλικών και Γερμανικών κατεύθυνσης, λογοτεχνίας, φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας) μπροστά στην εξοικονόμηση τμημάτων (και άρα χρημάτων) δια της κονσερβοποίησης; Μήπως "ξεχάσαμε" τις αρχές μιας ουσιαστικής επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών σε χρόνο εργάσιμο και σε τακτά χρονικά διαστήματα; Μας βολεύει, άραγε, να αγνοούμε τους μικρούς αριθμούς ξενόγλωσσων σε κάποια σχολεία, για να μην ανέβει το κόστος του προγράμματος; Μήπως η ανάγκη για έρευνα αφορά μόνο την τριτοβάθμια εκπαίδευση ή είναι δυνατόν να αναπτύσσονται ερευνητικά προγράμματα χωρίς ενίσχυση του προσωπικού της δευτεροβάθμιας; Εθελοτυφλούμε - με άλλα λόγια - μπροστά στο πώς πράγματι φτιάχνεται το ανθρώπινο σχολείο, (σίγουρα όχι με εκπαιδευτικούς-ρομπότ και με μαθητές-αριθμούς), γιατί κάποιοι επιχειρούν να το ταυτίσουν με μία συγκεκριμένη συνταγή την οποία εφαρμόζει ο κατά παραγγελία "καλός εκπαιδευτικός", συγκεκριμένων προδιαγραφών και ηλικίας; Τι θά’λεγε – άραγε -  για όλα αυτά ένας μεγάλος παιδαγωγός, όπως ο Παπανούτσος;
Αν πλανώνται εκείνοι που αντιδρούν στο 63ο επικαλούμενοι την αγωνία των νέων για τον κίνδυνο αύξησης της ανεργίας, ή αν επιχειρούν να παραπλανήσουν για να υπηρετήσουν άλλες σκοπιμότητες, αυτό είναι στην κρίση του καθενός να το καταλάβει. Φτάνει να θέλει να ερμηνεύσει τι πραγματικά λένε κάποια... "παπαγαλάκια" της πολιτικής εξουσίας που ρίχνουν «αστερόσκονη» στα πραγματικά αίτια της ανεργίας. Κι ας αναζητήσει – ως σκεπτόμενος πολίτης -  πού σπαταλούνται ασύστολα χρήματα του δημοσίου, για να επωφελούνται συνήθως οι συγκεκριμένοι λίγοι εις βάρος των πολλών, κι ας αναλογιστεί κατά πόσον είναι παραγωγικοί όλοι όσοι υψηλόμισθοι εργάζονται στη δημόσια υπηρεσία και όσοι έχουν αναλάβει αξιώματα και οφίκια (κάτω των 60, άραγε;). Ας ζητήσει, επίσης, από όσους κινδυνολογούν ατεκμηρίωτα και βιάζονται να ρίξουν την αντίθετη άποψη στην πυρά, να χρησιμοποιούν επιστημονικά τεκμηριωμένα επιχειρήματα, αντί να εκφράζουν "ιδεολογήματα" περί "γερασμένων εκπαιδευτικών", περί ανεργίας των νέων και - κυρίως - περί αναγκαιότητας άλλων περικοπών στη δημόσια εκπαίδευση.

10 σχόλια:

  1. Εάν το Αμερικάνικο όνειρο είναι η ελευθερία και πληθώρα επιλογών που οδηγούν τα ικανά άτομα στην επιτυχία, τότε το αντίστοιχο Κυπριακό είναι η εξασφάλιση μιας σίγουρης κυβερνητικής δουλειάς, με μότο πάντοτε το «shιονίσει βρέξει, ο μισθός θα τρέξει». Μήπως πρέπει να μιλούμε για μια βαθιά ριζωμένη κοινωνική πεποίθηση και αξία; Εάν ναι, τότε οι προοπτικές αποδόμησής της διαγράφονται ωχρές, κατά κύριο λόγο γιατί θρέφουμε κοντόφθαλμους νέους.

    Κωνσταντίνος Ξενοφώντος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κατανοητές, βέβαια, και οι ανησυχίες των νέων μπροστά στο φάσμα της ανεργίας που απειλεί τη νέα γενιά, αλλά κατακριτέα η χρησιμοποίηση ενός φυσιολογικού αισθήματος από οργανωμένους φορείες και η περαιτέρω τόνωσή του με τέτοιου είδους κινδυνολογίες, με απώτερο σκοπό τη χειραγώγησή της νεολαίας κάτω από το πρόσχημα της προστασίας της. Και ξέρεις ποιο είναι το φαιδρό; ότι αυτοπαρουσιάζονται κάποιοι ως "προοδευτικοί συνδικαλιστές", επειδή συντηρούν αυτές τις νοοτροπίες, αντί αντιθέτως να αφήσουν ελεύθερη τη νεολαία να αναζητήσει άλλες κοινωνικές δομές που αφενός θα τη βγάλουν από το φάσμα της ανεργίας, και αφετέρου θα την βοηθήσουν να απαλλαγεί από την ψευδαίσθηση ότι η ευτυχία βρίσκεται στο αμερικάνικό όνειρο που αναφέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είπε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος Χριστόφιας ότι η παράταση του ορίου αφυπηρέτησης περιορίζει την δυνατότητα διορισμού στην δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία νέων προσώπων που κατα κανόνα διαθέτουν περισσότερα προσόνατα και δεξιότητες απο τους παλαιότερους!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    Ερώτηση: Μόνο οι νέοι καθηγητές διαθέτουν περισσότερα προσόντα και δεξιότητες???
    Οι νέοι Πολιτικοί δεν διαθέτουν?? Διότι αν και οι νέοι πολιτικοί διαθέτουν τέτοια και αν υποθέσουμε ότι μετά τα 60 πρέπει οι παλαιότεροι πολιτικοί να πάνε σπίτια τους τότε το πολιτικό σκηνικό της Κύπρου θα άλλαζε κατα 90% και πιστέυω πως 'ολοι μας δεν θα είχαμε καμία ενσταση.
    Το να διαχειρίζεσαι τις τύχες ενός λαού και να είσαι 84( Κληρίδης), 75 (Παπαδόπουλος), 65+(Χριστόφιας)δεν μπορείς να λες τέτοια πράγματα 'οτι κατα` κανόνα ισχύουν γιατί πολύ απλά πρέπει να πας σπίτι σου και εσύ και οι περισσότεροι των συνεργατών σου.

    Και σε καμία περίπτωση δεν λέω πως δεν υπάρχουν νέοι συνάδελφοι με τρομερές γνώσεις και δεξιότητες αλλά υπάρχουν και παλαιότεροι που διαθέτουν αυτά τα προσόντα.

    Καληνύχτα στους επόνυμους και ΜΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νομίζεις Τάσο μου πως κάποιοι κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, γι αυτό μας λεν πως "σκουριάσαμε" εμείς οι παλιοί;
    Έχω κι εγώ δυο ερωτήσεις προς τον πρόεδρο, τις οποίες θα ανέμενα να υποβάλει η ΟΕΛΜΕΚ, βέβαια, αλλά... για να τις υποβάλουν πρέπει να ξυπνήσουν πρώτα οι ... φοβεροί μας συνδικαλιστές.
    Ερωτώ, λοιπόν:
    Ποιες "δεξιότητες" (competences) εννοεί άραγε ο πρόεδρος; Και με βάση ποιες έρευνες του είπαν ότι "κατά κανόνα" οι νέοι έχουν περισσότερες δεξιότητες από τους παλιούς;
    Χωρίς να υποτιμώ καθόλου τη "φρασκάδα" και τις γνώσεις των νέων επιστημόνων, τους οποίους θα ήθελα να έχω ως συναδέλφους για ένα καλύτερο σχολείο με περισσότερους εκπαιδευτικούς για να ανταποκρίνονται στις αυξημένες ανάγκες της εποχής μας, θα ανέμενα να γίνονταν κάπως συγκεκριμένες αυτές οι "δεξιότητες", έτσι για να καταλάβουμε που υστερούμε εμείς "οι παλιοί" ...
    Όσο για τους πολιτικούς, λεώ στις επόμενες εκλογές (βουλευτικές, προεδρικές, δημοτικές), να ρίξουμε σύνθημα πως δεν ψηφίζουμε τους άνω των 60, έτσι για να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να δοθεί τόπος στα νιάτα. Τότε θα θυμηθούν κάποιοι πως σημασία έχει η πείρα των παλιών πολιτικών, σαν το παλιό καλό κρασί στις κάβες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευχαριστώ την εφημερίδα "Πολίτης" που δημοσίευσε το άρθρο αυτό, χωρίς καμία λογοκρισία, την Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βαλεντίνα, με κάλυψες με το κείμενό σου για το 63ο.
    Πίτσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η δικιά μου άποψη είναι λίγο διαφορετική από την δικιά σας στο θέμα του 63ου.
    Ναι είναι δυνατόν κάποιος να είναι δραστήριος και να έχει πράγματα να προσφέρει και μετά τα 60. Ίσως να μην είναι ο κανόνας αλλά αποτελεί πραγματικότητα ότι υπάρχουν και τέτοιοι εκπαιδευτικοι.
    Αποτελεί όμως πραγματικότητα και το γεγονός ότι οι διορισμοί νέων εκπαιδευτικών θα περιοριστούν, μπορεί μάλιστα δραστικά τα επόμενα χρόνια εξαιτίας της εφαρμογής του 63ου.
    Γράφετε ότι δεν θα σώσουν την κατάσταση μερικές δεκάδες (ή εκατοντάδες;) θέσεις εκπαιδευτικών που κάθε χρόνο αφυπηρετούν. Ωραία. Δεν θα σώσουν την κατάσταση αλλα γιατί η κατάσταση να επιδεινωθεί περαιτέρω με την εφαρμογή του 63ου; Περίεργή λογική έχετε: Η κατάσταση είναι άσχημη λέτε, οπότε γιατί να μην γίνει ακόμη χειρότερη;

    Μετά ο ανώνυμος γράφει "Εάν το Αμερικάνικο όνειρο είναι η ελευθερία και πληθώρα επιλογών που οδηγούν τα ικανά άτομα στην επιτυχία, τότε το αντίστοιχο Κυπριακό είναι η εξασφάλιση μιας σίγουρης κυβερνητικής δουλειάς"
    Μακάρι φίλε μου ανώνυμε να είμασταν Αμερική. Να είχαμε πληθώρα επιλογών για ιδιαίτερα καλοπληρωμένες δουλειές στον ιδιωτικό τομέα, ίσως λιγότερο σίγουρες αλλά περισσότερο αποδοτικές. Θα ήμουν ο πρώτος που θα το ήθελε. Ωραία μέχρι εδώ αλλά μας διαφεύγει κάτι: Δ Ε Ν ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΜΕΡΙΚΗ. Δεν έχουμε έναν τεράστιο πληθυσμό ούτε την μεγαλύτερη οικονομία στον πλανήτη.Δεν είμαστε η μόνη υπερδύναμη, δεν βομβαρδίζουμε όποιον γουστάρουμε....
    Για να το θέσω διαφορετικά μακάρι να υπήρχαν περισσότερες επιχειρήσεις στον νησί που να προσφέρουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και χρήματα απο το δημόσιο. Δεν υπάρχουν όμως.

    Μπορεί να σας θλίβει η πρόθεση των νέων να βρουν μία δουλειά στο δημόσιο αλλά και εσείς εκεί βρήκατε δουλειά. Όποιος διορισμέμος θεωρεί ότι η απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα είναι πιο δημιουργική, μπορεί να υποβάλει άμεσα παραιτηση και να πάει να δουλέψει στον ιδιωτικό.

    Μετά αναρωτιέστε γιατί ένας εκπαιδευτικός πάνω από 60 να πρέπει να θεωρείται παροπλισμένος κι ένας πολιτικός όχι. Έχετε δίκιο. Δεν πρέπει να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Πρέπει να πάνε σπίτι τους και οι δύο...

    Τέλος θα ήθελα να σχολιάσω αυτό: "δεν λέω πως δεν υπάρχουν νέοι συνάδελφοι με τρομερές γνώσεις και δεξιότητες αλλά υπάρχουν και παλαιότεροι που διαθέτουν αυτά τα προσόντα"
    Υπάρχουν και παλαιότεροι με αυτά τα προσόντα...Και βέβαια υπάρχουν. Το θέμα είναι τι ποσοστό αποτελούν. Υπάρχουν παλαιοί ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με τους υπολογιστές για παράδειγμα αλλά πόσοι και πόσοι άλλοι δεν ξέρουν τι είναι το Enter;

    Τέλος πάντων. Τώρα το 63ο πέρασε οπότε δεν υπάρχει λόγος να χαλάμε τις καρδιές μας περισσότερο. Ελπίζω βέβαια να μην αρχίσετε να ζητάτε και νέα επέκταση μετά από λίγο διότι "κάποιοι εκπαιδευτικοί και μετά τα 70 είναι ζωηροί, παιχνιδιάρηδες, έχουν πράγματα να προσφέρουν κτλ κτλ...."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ Χρίστο,
    σε καλωσορίζω στο ιστολόγιό μου και χαίρομαι ιδιαίτερα για τη συνέχιση του διαλόγου στο θέμα αυτό με την τεκμηριωμένη διαφωνία σου. Οι απόψεις σου, βεβαίως, και είναι σεβαστές, να μου επιτρέψεις, όμως, να βλέπω τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά.
    Ευτυχώς που δεν είμαστε Αμερική, για να έχουμε ένα πλήρως ανταγωνιστικό οικονομικό σύστημα εις βάρος - συνήθως - των εργαζομένων.
    Προσωπικά θα επέλεγα να προτείνω ένα κράτος κοινωνικής πρόνοιας, που να μεριμνά για την εξυγίανση της οικονομίας και την αξιοποίηση της νέας γενιάς δημιουργικά και προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, δημιουργώντας τις συνθήκες για εργοδότηση των προσοντούχων, σε τομείς μάλιστα που να ενισχύουν την κοινωνική συνοχή και να αποβλέπουν στην αειφόρο ανάπτυξη.
    Θάβλεπα, επίσης, μέτρα ενίσχυσης της δημόσιας παιδείας (π.χ. ολοήμερο σχολείο, εργαστηριοποίηση σε κάποιες ώρες σε όλα τα μαθήματα, παραγωγή σύγχρονου εκπαιδευτικού υλικού, ηλεκτρονικού και άλλου, και πολλά άλλα) που θα δημιουργούσαν συνθήκες εργοδότησης νέων εκπαιδευτικών. Επιμόρφωση του ανθρώπινου δυναμικού σε όλη την κυβερνητική μηχανή, ενίσχυση της έρευνας καθώς και των προγραμμάτων πρόληψης φαινομένων κοινωνικής παθογένειας. Μέτρα που θα επέτρεπαν την εργοδότηση και τη σωστή αξιοποίηση των νέων επιστημόνων, και στο χώρο της εκπαίδευσης. Αντί τούτων το κράτος προχωρά σε περικοπές και συρρίκνωση προγραμμάτων (άρα θέσεων εργασίας) και ρίχνει στάχτη στα μάτια παρουσιάζοντας την επέκταση του ορίου αφυπηρέτησης ως αίτιο της μη εργοδότησης των νέων. Για να αντιληφθείς τι εννοώ, αρκεί να δεις τους φετινούς αριθμούς εκείνων που (μετά από 2-3 εργοδότησης στη δημόσια εκπαίδευση) φέτος θα μείνουν εκτός εκπαίδευσης (δηλαδή άνεργοι), γιατί τα κονδύλια της παιδείας συρρικνώνονται ή σπαταλούνται εκεί που δεν πρέπει, για να αντιληφθείς πόσο "ανθρώπινο" είναι το πρόσωπο της εργοδοσίας που επαγγέλλεται της εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ως πανάκεια όλων των προβλημάτων (ενώ στην ουσία πρόκειται για μεγαλοστομίες άνευ περιεχομένου και ουσίας.)
    Μεγάλο το θέμα που ανοίγει εδώ, για το τι σημαίνει ανθρώπινο σχολείο, και τι είδους εκπαιδευτικούς χρειάζεται. Δεν είναι σίγουρα θέμα ηλικίας, επιμένω σε αυτό. Ούτε η γνώση των Η/Υ θα σώσει την εκπαίδευση, κι ας είναι ένα πολύ καλό εργαλείο στα χέρια του καλού εκπαιδευτικού. Έχω παρακολουθήσει μαθήματα σε Η/Υ ανιαρά, ανούσια και ασκόπως χρονοβόρα, αλλά και άλλα εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Το ίδιο ισχύει και για το παραδοσιακό μάθημα. Μην παρασύρεσαι από τις εντυπωσιακές φανφαρολογίες εκείνων που αποφασίζουν πίσω από τα γραφεία, χωρίς να γνωρίζουν τι συμβαίνει πραγματικά στο σχολείο.
    Γιατί, χωρίς να περιφρονώ τη σημασία των ΤΠΕ για την εκπαίδευση, τα προσόντα δεν καταμετρούνται με τα προγράμματα Η/Υ που χειρίζεται κάποιος, ιδιαίτερα όταν οι Η/Υ των δημόσιων σχολείων συχνά δε δουλεύουν μετά το πρώτο enter.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μπορεί στο πρώτο σχόλιο μου να ήμουν κάπως επιθετικός... Με συγχωρείς για αυτό.

    Στο δεύτερο όμως θα συμφωνήσω στα περισσότερα μαζί σου. Η μείωση για παράδειγμα στους φετινούς διορισμούς οφείλεται κυρίως στις "εξοικονομήσεις" του υπουργού κι όχι στο 63ο...

    Η αφυπηρέτηση στο 63ο είναι επίσης προαιρετική και σε δυό χρόνια που οι γηραιότεροι εκπαιδευτικοί θα φτάσουν στα 63 από τα 60 που είναι τώρα οι αφυπηρετήσες θα γίνονται κανονικά όπως νωρίτερα.

    Δεν μπορεί να μην συμφωνήσει κάποιος επίσης ότι πρέπει να γίνουν βήματα στις κατευθύνσεις που αναφέρεις (ενίσχυση δημόσιας παιδείας, ολοήμερο σχολείο, εργαστηριποίηση, επιμόρφωση του ανθρώπινου δυναμικού κτλ).

    Όσο για την Αμερική το μοντέλο που υπάρχει αυτή τη στιγμή οικονομικό και κοινωνικό μεταμορφώνεται ραγδαία. Οι υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας επεκτείνονται, η εκπαίδευση γίνεται πιο προσιτή για όλους και κάτι νέο που άκουσα: οι άνεργοι σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να λάβουν επίδομα ακόμη και για 90 μήνες! (το λέω με επιφύλαξη). Η Αμερική με τον Ομπάμα αλλάζει και κάνει βήματα να ξεφύγει από την κρίση.
    Και εμείς κάνουμε όμως βήματα: πάμε ανάποδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φίλε Χρίστο,
    Καθόλου επιθετικός δεν ήσουν, απλώς έχεις άποψη και καλά κάνεις να τη λες. Μακάρι οι διαφωνίες να εκφράζονταν τόσο κόσμια και στο επίπεδο των "σοβαρών" συζητήσεων για την πορεία της εκπαίδευσης. Συνήθως πρόκειται απλώς για μονολόγους, και για απόπειρες εντυπωσιασμού, γι αυτό δεν πάμε καλά.
    Σήμερα άνοιξαν τα σχολία, μόλις βρω χρόνο θα αναρτήσω ένα κείμενο γι' αυτό... ελπίζω να είσαι πάλι εδώ για να σχολιάσεις κριτικά και δυνατά.
    Θέλεις να μάθεις ποια εικόνα αντίκρισα σήμερα, λίγες μέρες μετά τις επίσημες εξαγγελίες ότια "όλα είναι πανετοιμα για να υποδεχτούν τους μαθητές";

    Κατάντια στα σχολικά κτίρια, εγκατάλειψη των υποδομών, προχειρότητα σε αποφάσεις εκ μέρους του Υπουργείου αναφορικά με το πώς θα λειτουργήσουν τα σχολεία, εγκύκλιοι που δίνουν την εντύπωση πως γράφονται γιατί πρέπει οπωσδήποτε κάτι να μας πουν: να βάλουν στόχους (ανεφάρμοστους), να εισηγηθούν δράσεις (θεωρητικολογώντας) και πάει λέγοντας. Λόγια - λόγια - λόγια και πράξεις απαξίωσης του δημόσιου σχολείου.
    Κι εμείς; Οι εκπαιδευτικοί που πονάμε το δημόσιο σχολείο; Αναμένουμε τα χαμόγελα και το κριτικό βλέμμα των μαθητών (των ελάχιστων που δεν αποχαυνώθηκαν από τη σαγήνη της άγνοιας και της καλοπέρασης), για να βρούμε δύναμη να παραμείνουμε αισιόδοξοι και μαχητικοί, ενάντια σε όσα μας ισοπεδώνουν ως πολίτες εντός και εκτός του σχολείου. Μαζεύουμε τις δυνάμεις μας για να βγάλουμε τις νέες ψυχές από το λήθαργο, να τις κατανοήσουμε και να τις προκαλέσουμε προς τη γνώση του εαυτού τους πρώτα και του κόσμου ύστερα και μαζί.
    Για να μας ειρωνεύεται μετά ο Υπουργός μας για 'εκπαιδευτικό ρομαντισμό", επειδή ελπίζουμε ακόμη στο θαύμα".
    Κι εμείς εκεί... να επιμένουμε... (ως τα 60, ως τα 63 άραγε... σίγουρα όχι ως τα 70, μην ανησυχείς. Εκεί θα με βρεις να φωνάζω για το δικαίωμα του ανθρώπου στην ξεκούραση και στη δημιουργία εκτός ωραρίου εργασίας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όλα τα σχόλια που αφορούν τα θέματα που αναρτώνται είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον παραμένουν σε πλαίσιο σεβασμού και νομιμότητας. Ευπρόσδεκτες είναι όλες οι απόψεις, οι διαφωνίες, ο αντίλογος και η κριτική απέναντι στα γραφόμενα. Δεν επιτρέπονται σχόλια που περιέχουν στοιχεία λιβέλλου, ρατσιστικά, υβριστικά ή προσβλητικά για οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε στοιχείο του οικοσυστήματος. Ο συγγραφέας αυτού του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να διαγράψει οποιοδήποτε σχόλιο δε σέβεται την πιο πάνω αρχή.