Δύσκολη η επιστροφή στα καθ' ημάς... όταν έχεις τόσα να πεις αλλά και τόσα για να σωπάσεις. Με θλίψη ή και σπαραγμό ψυχής για όσα τεκταίνονται ή για όσα δεν τεκταίνονται "εκεί έξω". Κυρίως για εκείνα από τα τελευταία (που δεν τεκταίνονται) και αφορούν διαδικασίες περισυλλογής και στοχασμού, σιωπής, στοχασμού και αναστοχασμού.
Το φοβερό είναι μάλιστα που κάποιοι εκεί πάνω στα της "πρωτευούσης" νομίζουν ότι προχωρούν - και... προχωρούν, βεβαίως (αλλά οπισθοδρομώντας...) - και προχωρούν, βεβαίως (αλλά χωρίς εμάς) - και προχωρούν, βεβαίως, για να μας βουλιάξουν εκεί από όπου δύσκολα θα βγούμε.
(Ν΄ακούν άραγε τις φωνές από τα παρακάτω - "όι όι μάνα μου, όι όι μάνα μου"* - ; αλλά πώς, αφού αδυνατούν να αισθανθούν τις ανάσες των ποιητών που σιγοψιθυρίζουν στ' αυτιά εκείνων που έχουν σωπάσει)
Θυμάμαι που στα φοιτητικά μου - τότε - άκουγα το Βασίλη και ριγούσα:
Και να που ακόμη γίνονται - όχι χωρίς εμένα, αλλά χωρίς εμάς. Ή δε γίνονται και απλώς νομίζουν εκείνοι πως κάτι γίνεται μέσα στη γενική σταλούρα των καιρών. Κι επαίρονται για τη "σοφία" τους - την "πασών των επιστημών και των της πολιτείας" (δήθεν) σοφία τους - οι άμυαλα άμυαλοι κατέχοντες τους θρονίσκους μιας εφήμερης εξουσίας (εδώ κι αλλού) που τους προσδίδει τόσο κύρος όσο τους παραχωρεί γενναιόδωρα (!) ο καθρέφτης και τα πιστά στρατιωτάκια τους.
Για τα περαιτέρω, θα τα πούμε ξανά, σιγά-σιγά και σταδιακά. Κι είναι πολλά...
Προς το παρόν - κατά το Νιόνιο -
Όχι για μένα - τι να φοβηθώ, πια - αλλά για μας.
Για μας, πού;
Εδώ, στην Αθήνα, στο Κάιρο, στην Υεμένη (κι όπου οι ανατροπές μπορεί να εκτροχιαστούν προς κατευθύνσεις αλλοτριωτικές αν εκείνοι που εξεγείρονται χειραγωγούνται) και πάλι εδώ κι από εδώ παντού, "κι από δω ποιος ξέρει πού με τα μυαλά που κουβαλάτε...;"**
(Σ΄ευχαριστώ Αριάγνη που με δάνεισες και σήμερα τις λέξεις)
Το φοβερό είναι μάλιστα που κάποιοι εκεί πάνω στα της "πρωτευούσης" νομίζουν ότι προχωρούν - και... προχωρούν, βεβαίως (αλλά οπισθοδρομώντας...) - και προχωρούν, βεβαίως (αλλά χωρίς εμάς) - και προχωρούν, βεβαίως, για να μας βουλιάξουν εκεί από όπου δύσκολα θα βγούμε.
(Ν΄ακούν άραγε τις φωνές από τα παρακάτω - "όι όι μάνα μου, όι όι μάνα μου"* - ; αλλά πώς, αφού αδυνατούν να αισθανθούν τις ανάσες των ποιητών που σιγοψιθυρίζουν στ' αυτιά εκείνων που έχουν σωπάσει)
Θυμάμαι που στα φοιτητικά μου - τότε - άκουγα το Βασίλη και ριγούσα:
"φοβάμαι όλ' αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα - φοβάμαι όλ' αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα".
Και να που ακόμη γίνονται - όχι χωρίς εμένα, αλλά χωρίς εμάς. Ή δε γίνονται και απλώς νομίζουν εκείνοι πως κάτι γίνεται μέσα στη γενική σταλούρα των καιρών. Κι επαίρονται για τη "σοφία" τους - την "πασών των επιστημών και των της πολιτείας" (δήθεν) σοφία τους - οι άμυαλα άμυαλοι κατέχοντες τους θρονίσκους μιας εφήμερης εξουσίας (εδώ κι αλλού) που τους προσδίδει τόσο κύρος όσο τους παραχωρεί γενναιόδωρα (!) ο καθρέφτης και τα πιστά στρατιωτάκια τους.
Για τα περαιτέρω, θα τα πούμε ξανά, σιγά-σιγά και σταδιακά. Κι είναι πολλά...
Προς το παρόν - κατά το Νιόνιο -
"δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά, στην Αγορά, στο Λαύριο
(ή μήπως ξέρω, αλλά...)
Είμαι μεγάλος, με τιράντες και γυαλιά, κι όλο φοβάμαι το αύριο."
Όχι για μένα - τι να φοβηθώ, πια - αλλά για μας.
Για μας, πού;
Εδώ, στην Αθήνα, στο Κάιρο, στην Υεμένη (κι όπου οι ανατροπές μπορεί να εκτροχιαστούν προς κατευθύνσεις αλλοτριωτικές αν εκείνοι που εξεγείρονται χειραγωγούνται) και πάλι εδώ κι από εδώ παντού, "κι από δω ποιος ξέρει πού με τα μυαλά που κουβαλάτε...;"**
(Σ΄ευχαριστώ Αριάγνη που με δάνεισες και σήμερα τις λέξεις)
* Από το Άξιον Εστί του Οδ. Ελύτη, Τα Πάθη, Ανάγνωσμα πρώτο (Πορεία προς το μέτωπο)
** Στρ. Τσίκρα, Αριάγνη, Τριλογία "Ακυβέρνητες Πολιτείες"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα σχόλια που αφορούν τα θέματα που αναρτώνται είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον παραμένουν σε πλαίσιο σεβασμού και νομιμότητας. Ευπρόσδεκτες είναι όλες οι απόψεις, οι διαφωνίες, ο αντίλογος και η κριτική απέναντι στα γραφόμενα. Δεν επιτρέπονται σχόλια που περιέχουν στοιχεία λιβέλλου, ρατσιστικά, υβριστικά ή προσβλητικά για οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε στοιχείο του οικοσυστήματος. Ο συγγραφέας αυτού του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να διαγράψει οποιοδήποτε σχόλιο δε σέβεται την πιο πάνω αρχή.