Καλωσόρισμα




Προς υποψήφιους συνομιλητές των εκπαιδευτικών ασπαλάθων

Αθεράπευτα ελεύθεροι,

Επίμονοι υποστηρικτές του δημόσιου αγαθού της παιδείας ως δικαιώματος και ως χώρου δια-μόρφωσης του πολιτευόμενου πολίτη,

Αμετανόητα διαμαρτυρόμενοι για τα κακώς έχοντα στο δημόσιο βίο,

Εραστές του λόγου σε όλες τις διαστάσεις και τις προεκτάσεις της έννοιας,

Συνειδητά αποκλίνοντες ως μη υπάκουοι υπήκοοι των προκαθορισμένων προτύπων αγορασμένης "ευτυχίας",

Απολαμβάνοντες ώρες μοναχικής ενδοσκόπησης αλλά και κοινωνοί γενναιόδωροι όσων συν-κινούν τις ψυχές και διανοίγουν ποικίλες οδούς προς την κάθαρση,

Μοιραστείτε διαδικτυακά καταθέσεις ειλικρινούς στοχασμού σ'αυτά που σταδιακά θα ξετυλιχθούν στον ιστοχώρο αυτό.

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Χελώνες, "θεοί" και "πληβείοι" στον Ακάμα

Επιστρέφοντας από τις διακοπές σάς ξαναβρίσκω μπροστά στην οθόνη μου, με κυρίαρχη ακόμη στα μάτια μου την εικόνα της θάλασσας του Ακάμα,
- όση μπόρεσα να δω πίσω από το μπετόν "των επαύλεων" και των τουριστικών καταλυμάτων - 
μιας θάλασσας ονειρικής, "ρεύματα πράσινα μες τα γαλάζια" στους πρόποδες ενός καταπράσινου βουνού "θεών μελαχρινών",
- όσου δεν ισοπεδώθηκε για να κτιστούν οι "ονειρικές" κατοικίες των σύγχρονων νεόπλουτων ημίθεων -
 με μια άγρια θαμνώδη βλάστηση και μυρωδιές από θρουμπί και σκίνα, "πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας λυγαριά και σκίνο, σπάρτο και πιπερόριζα", θυμάρι και μυρσίνη, λατζιά και τρεμιθιά, ροσμαρί και άγρια δάφνη,
 - όσα απέμειναν, εννοείται, για να "γιορτάζουν" το βάρβαρο πέρασμα της μπουλντόζας -

χώμα στρωμένο την άνοιξη με αγριολούλουδα, λαλέδες, κυκλάμινα και μαργαρίτες, σιμιλλούδι και κρινάκια, δάκρυα της Παναγιάς, ξυσταρκά, "χώμα στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα" - θυμάμαι νοσταλγικά μιαν άνοιξη από χρόνια εφηβικά, τότε που ανακάλυπτα και πάλι το χρώμα, την αφή, τη μυρωδιά των λέξεων, τους ήχους και τη γεύση των παύσεων και των αποσιωπητικών,
- τώρα μπουκάλια πλαστικά, τενεκεδάκια και χαρτιά, καλαμάκια και ποτήρια πλαστικά του φραπέ, γόπες και χρυσαφένια χαρτάκια από τσιγάρα, απομεινάρια της απόλαυσης των ντόπιων "θεών", των κατά τα άλλα εραστών της φυσικής ζωής και της λαϊκής παραλίας για όλους -


στη βαθιά σκιά της ελιάς, του πεύκου και της χαρουπιάς, ανάσα στον καυτό ήλιο του μεσημεριού, σχήματα της φύσης ανόμοια να κοσμούν τον ορίζοντα, δώρο για όλους θεϊκό σαν σμίγουν με το χρώμα του ουρανού και το ακαθόριστο σχήμα της θάλασσας, καλαμιές πυκνές στην παραλία να δείχνουν το γαλάζιο τ' ουρανού,
- τώρα κήποι βοτανικοί της αλβιόνας και δέντρα κουρεμένα ομοιόμορφα σε κήπους κλειστούς, απαγορευμένους βεβαίως για τους "πληβείους",
- τώρα σακούλες πλαστικές "των πληβείων" κοσμούν τις καλαμιές και τις ελιές που απέμειναν - όσες απέμειναν, και πάλι, εννοείται - χαρτιά "υγείας" και όσα άλλα ανεμίζουν σαν λευκές σημαίες μεσ' τις καλαμιές, να δηλώνουν το πέρασμα των θερινών περιηγητών.

Ποιος αναζητά ν' ακούσει πια τα "πιπίσματα των σπίνων", το αεράκι και το κύμα, "τα πνευστά των δέντρων", να δει "των μυστηρίων το φως το περιιπτάμενο",
- όταν ηχούν στα κασετόφωνα των ψαροταβέρνων άσματα λαϊκά που ανταγωνίζονται σε κακοφωνία τους ήχους από τις μεγαοθόνες με τους ποδοσφαιρικούς αστέρες; Αστέρες πιο λαμπεροί, πιο ενδιαφέροντες, με κινήσεις πιο συναρπαστικές σίγουρα για τους παραθεριστές από εκείνες των διαττόντων αστέρων του Αυγούστου.


Στο μεταξύ, κανείς δε διαμαρτύρεται για τα απόβλητα που κάθε απόγευμα εκβάλλουν στη θάλασσα - έψαξε κανείς από πού και γιατί;
Ευτυχείς που απαλλαγήκαμε από το φόβο των φιδιών της περιοχής (!!!) και από όσα άλλα συναφή ενοχλητικά της χλωρίδας και της πανίδας (αλήθεια, τι να την κάνουμε άραγε; !!!),  μπορούμε άφοβα να περιτριγυρίζουμε τους κλωβούς με τ' αυγά των χελώνων, που - όλως παραδόξως ! -  γνωρίζουν πως μπορούν να συναναστρέφονται μόνο με τους "πληβείους" της κοινόχρηστης παραλίας και όχι με τους "εκλεκτούς" της αυλής του Άνακτος και της Άνασσας. Γι αυτό και ... αρνούνται να πλησιάσουν τα κρεβατάκια και τις άλλες εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου. (έξυπνα ζώα οι χελώνες!)

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το ξενοδοχείο "Άνασσα" επί της παραλίας στον Ακάμα, άνοιξε το δρόμο για την "ανάπτυξη" της περιοχής από τους developpers. Έτσι για να μη μαραζώνουν οι κάτοικοι της περιοχής πως ... έμειναν χωρίς μπετόν και χωρίς τουριστική ανάπτυξη (!!!) και για να μην τους αποκαλούν οι άλλοι "χωριάτες" που δε διαθέτουν ακόμη αυτοκινητόδρομο αλλά μόνο βουνά και πράσινο. 
 
Κι επειδή, σε τούτες τις διακοπές μου στον Ακάμα, αισθάνθηκα για άλλη μια φορά πόσο τυχεροί είμαστε που μπορούμε ακόμη να απολαμβάνουμε τη χάρη των κρυστάλλινων, ζεστών κι ανάλαφρων νερών της θαλασσας, με φόντο ένα μοναδικό φυσικό πάρκο, πόσο ανεπανάληπτα τυχεροί που τόσο απλά μπορούμε ακόμη εκεί να "συνευρεθούμε" με ανθρώπους αγαπημένους, χωρίς "δήθεν" και χωρίς τους ψεύτικους καθωσπρεπισμούς της καταναλωτικής "σύγχρονης" ψυχαγωγίας, ερωτώ διαμαρτυρόμενη: 

Γιατί κανείς δε διαμαρτύρεται πια για τη συνεχιζόμενη οικολογική καταστροφή που γίνεται στο όνομα μιας δήθεν ανάπτυξης;



Σημείωση: Οι φράσεις σε εισαγωγικά είναι παρμένες
από το "Άξιον Εστί" του Οδυσσέα Ελύτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Όλα τα σχόλια που αφορούν τα θέματα που αναρτώνται είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον παραμένουν σε πλαίσιο σεβασμού και νομιμότητας. Ευπρόσδεκτες είναι όλες οι απόψεις, οι διαφωνίες, ο αντίλογος και η κριτική απέναντι στα γραφόμενα. Δεν επιτρέπονται σχόλια που περιέχουν στοιχεία λιβέλλου, ρατσιστικά, υβριστικά ή προσβλητικά για οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε στοιχείο του οικοσυστήματος. Ο συγγραφέας αυτού του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να διαγράψει οποιοδήποτε σχόλιο δε σέβεται την πιο πάνω αρχή.