Καλωσόρισμα




Προς υποψήφιους συνομιλητές των εκπαιδευτικών ασπαλάθων

Αθεράπευτα ελεύθεροι,

Επίμονοι υποστηρικτές του δημόσιου αγαθού της παιδείας ως δικαιώματος και ως χώρου δια-μόρφωσης του πολιτευόμενου πολίτη,

Αμετανόητα διαμαρτυρόμενοι για τα κακώς έχοντα στο δημόσιο βίο,

Εραστές του λόγου σε όλες τις διαστάσεις και τις προεκτάσεις της έννοιας,

Συνειδητά αποκλίνοντες ως μη υπάκουοι υπήκοοι των προκαθορισμένων προτύπων αγορασμένης "ευτυχίας",

Απολαμβάνοντες ώρες μοναχικής ενδοσκόπησης αλλά και κοινωνοί γενναιόδωροι όσων συν-κινούν τις ψυχές και διανοίγουν ποικίλες οδούς προς την κάθαρση,

Μοιραστείτε διαδικτυακά καταθέσεις ειλικρινούς στοχασμού σ'αυτά που σταδιακά θα ξετυλιχθούν στον ιστοχώρο αυτό.

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Το «αποτελεσματικό» σχολείο της μνημονιακής εποχής!


Η έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για την Εκπαίδευση έχει προκαλέσει εύλογες ανησυχίες στους Εκπαιδευτικούς, παρά τις διαβεβαιώσεις του Υπουργού Παιδείας για διάλογο πριν την εφαρμογή οποιωνδήποτε μέτρων για τη «βελτίωση της αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού συστήματος». Γιατί, απ’ όσα λίγα έχουν παρουσιαστεί επισήμως (και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι διαρροές, οι ψίθυροι και οι κινδυνολογίες), διαφαίνεται πως η εν λόγω Έκθεση επικεντρώνεται σε ζητήματα που αφορούν κυρίως στην πρόσληψη, ανάπτυξη και αξιολόγηση των Εκπαιδευτικών. Όπως, μάλιστα, αφήνεται να νοηθεί, ο ιδεολογικός προσανατολισμός της στοχοποιεί τον αποδιοπομπαίο τράγο πολλών μνημονιακών αποφάσεων: τον Εκπαιδευτικό, στον οποίο συστηματικά εδώ και καιρό επιρρίπτονται (αδίκως) οι ευθύνες για το «αναποτελεσματικό» σχολείο.

Τα ουσιώδη ερωτήματα για το τι σημαίνει «αποτελεσματικό σχολείο» παραμένουν αναπάντητα από την πολιτεία, όπως και η πραγματική σημασία του περίφημου «εκσυγχρονισμού», σε μια κοινωνία όπου: η ανευθυνότητα και η αισχροκέρδεια μερικών έχουν συνθλίψει σχεδόν το σύνολο των πολιτών, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα του κομματικού και οικονομικού κατεστημένου, περιλαμβανομένων των ΜΜΕ, έχουν στοχεύσει μεθοδευμένα στην αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος, έχουν υποβάλει την απαξίωση της έντιμης εργασίας και επιτύχει την παραπλάνηση του κοινού και την άδικη ενοχοποίηση των δημόσιων υπαλλήλων, προσφέροντας απλώς «άρτον και θεάματα» στους «πληβείους», των οποίων η αξιοπρεπής διαβίωση κατάντησε άθυρμα στα χέρια (συχνά) τυχάρπαστων «εθνοσωτήρων». Σε αυτό το πλαίσιο η επιστημονική κατάρτιση και ο επαγγελματισμός των Εκπαιδευτικών «αξιολογούνται» από – συχνά αδαείς – τεχνοκράτες και πολιτικούς που ενίοτε επικαλούνται «την αποτελεσματικότητα», με στόχο τη δαιμονοποίηση της πραγματικής προσφοράς και την κατάργηση των (δήθεν) «προνομίων» των μισθωτών του δημοσίου.

Τα δε ερωτήματα για την πορεία της όποιας Μεταρρύθμισης στην Παιδεία ματαίως αναζητούν απαντήσεις μέσα σ’αυτό το σκηνικό , αφού και οι μέχρι στιγμής δημόσιες ανακοινώσεις του ΥΠΠ αγνοούν τα ουσιώδη προβλήματα του δημόσιου σχολείου, που οφείλονται σε χρόνιες αντιφάσεις ανάμεσα στη στοχοθεσία και τις πρακτικές που υιοθετούνται εκ μέρους της πολιτείας. Προς το παρόν, η εκπαιδευτική πολιτική παραπαίει ανάμεσα στις θεωρητικές διακηρύξεις για «ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο για όλους», την αναζήτηση ερεισμάτων για προκάλυψη της πολιτικής δίωξης των ΝΑΠ, το φιλόδοξο σχεδιασμό μέτρων που υπηρετούν τις (έξωθεν και άνωθεν επιβεβλημένες) ανάγκες της παγκοσμιοποιημένης «αγοράς» και την αδυναμία αντιμετώπισης των καθημερινών προβλημάτων που έχουν πλέον διογκωθεί λόγω και ελέω κρίσης.

Διευκρινίζοντας τα προλεχθέντα, ερωτώ συγκεκριμένα:

Γιατί αξιολογείται (π.χ. με έρευνες τύπου Πίζα) η «αποτελεσματικότητα» του σχολείου με τους συγκεκριμένους δείκτες και διαδικασίες εξετάσεων του συνόλου των μαθητών, όταν εδώ και χρόνια: (α) έχει ουσιαστικά καταργηθεί η στασιμότητα, ενώ δεν αντιμετωπίζονται προληπτικά και έγκαιρα, αλλά με αναποτελεσματικές «στηρίξεις» στο Λύκειο, τα μαθησιακά προβλήματα ποικίλων αιτιών και μορφών, (β) ασκείται ποικιλοτρόπως πίεση στους Εκπαιδευτικούς για βαθμολογίες τετραμήνων που δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικές επιδόσεις, ενώ χαρίζονται, με τις ευλογίες του ΥΠΠ, μονάδες σε μεγάλο αριθμό μαθητών, ώστε να μην μείνουν στάσιμοι ή ανεξεταστέοι, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις (οι οποίες αναπόφευκτα διαλύονται μπροστά σε οποιαδήποτε αντικειμενική αξιολόγηση);

Πώς υλοποιείται ο στόχος για ανάπτυξη υπευθυνότητας εκ μέρους των μαθητών, όταν το ΥΠΠ με διάφορες αποφάσεις του διαχρονικά (α) ενισχύει την τάση των μαθητών για απουσίες από το σχολείο ή από την τάξη, (β) έχει δαιμονοποιήσει την έννοια της ποινής, ταυτίζοντάς την με την άδικη τιμωρία και αποσυνδέοντάς την από την παιδαγωγικά ορθή οριοθέτηση των πράξεων, με αποτέλεσμα την αύξηση της βίας και της παραβατικότητας, (γ) συντηρεί την ανευθυνότητα με την πολιτική της βαθμολογικής χαλαρότητας;

Πώς θα καταστούν οι μαθητές «παραγωγικά μέλη της κοινωνίας», όταν με (επιζήμιες για τους ευσυνείδητους μαθητές) αποφάσεις του ΥΠΠ συρρικνώνεται ολοένα ο διδακτικός χρόνος των μαθητών (και όχι φυσικά ο εργάσιμος χρόνος των εκπαιδευτικών), σε αναντιστοιχία με τις απαιτήσεις της ύλης και των εξετάσεων;

Πώς θα συνδεθεί η όποια «αμοιβή» των εκπαιδευτικών με την «παραγωγικότητα» (μια άστοχη εισήγηση για την κυπριακή κοινωνία της κομματοκρατίας και του νεποτισμού) και πώς αυτή θα υπολογίζεται με αξιόπιστα κριτήρια, όταν το ΥΠΠ δε διαθέτει κανένα μηχανισμό αξιοποίησης των πολλών υψηλά καταρτισμένων Εκπαιδευτικών, ενώ οι διαδικασίες αξιολόγησης και προαγωγής σε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας στηρίζονται σε αναχρονιστικά κριτήρια και διαδικασίες, συχνά ανακόλουθες με τις σύγχρονες διδακτικές προσεγγίσεις;

Αναμένοντας (ματαίως;) τις απαντήσεις του ΥΠΠ, ως Εκπαιδευτικός, διαπιστώνω ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι συνάδελφοί μου εργάζονται με αφοσίωση στο καθήκον τους, παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν, χαρακτηρίζονται από ευσυνειδησία και επαγγελματισμό, επιμορφώνονται συστηματικά και διαθέτουν πολύ περισσότερες γνώσεις και ικανότητες από αυτές που τους αναγνωρίζει η υπηρεσία. Συνεπώς, θεωρώ πως το ΥΠΠ, οφείλει να διερευνήσει τα πραγματικά αίτια της όποιας «αναποτελεσματικότητας» του δημόσιου σχολείου και να ξεκαθαρίσει τους πραγματικούς του στόχους, προτού προχωρήσει στη λήψη οποιωνδήποτε «βελτιωτικών» μέτρων, εάν όντως επιθυμεί την υλοποίηση ενός εξαγγελθέντος οράματος για την Παιδεία και όχι απλώς την διά των μνημονιακών μέτρων εξόντωση των εργαζομένων.


1 σχόλιο:

  1. Έκαμα έναν τζιαινούρκο συναθροιστή των μπλόγκ της Κύπρου τζιαι επρόσθεσα τζιαι το δικό σας στα μπλόγκρολ

    thecyprusblogs.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όλα τα σχόλια που αφορούν τα θέματα που αναρτώνται είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον παραμένουν σε πλαίσιο σεβασμού και νομιμότητας. Ευπρόσδεκτες είναι όλες οι απόψεις, οι διαφωνίες, ο αντίλογος και η κριτική απέναντι στα γραφόμενα. Δεν επιτρέπονται σχόλια που περιέχουν στοιχεία λιβέλλου, ρατσιστικά, υβριστικά ή προσβλητικά για οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε στοιχείο του οικοσυστήματος. Ο συγγραφέας αυτού του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να διαγράψει οποιοδήποτε σχόλιο δε σέβεται την πιο πάνω αρχή.