Οι εκπαιδευτικές οργανώσεις ΟΕΛΜΕΚ, ΠΟΕΔ και ΟΛΤΕΚ (επαρχιακά γραφεία Λεμεσού) τιμήσαμε χτες βράδυ την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, στην παρουσία του Συνδέσμου Πολεμιστών του Β Παγκόσμιου Πολέμου, οι οποίοι αποδέχτηκαν να μοιραστούν μαζί μας τις συγκινήσεις και τις μνήμες τους, σε μια σεμνή τελετή απόδοσης τιμής στους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία των λαών.
Οι παρευρισκόμενοι (εκπαιδευτικοί, γονείς μαθητών, μαθητές που έλαβαν μέρος στο καλλιτεχνικό μέρος της εκδήλωσης, καθώς και εκπρόσωποι του Υπουργείου Παιδείας, πολιτικών και κοινωνικών φορέων, δημοτικών και εκκλησιαστικών αρχών), τήρησαν μονόλεπτη σιγή στη μνήμη όσων θυσιάστηκαν για το ιδανικό της ελευθερίας, μαζί και στη μνήμη των 13 τραγικών ηρωικών θυμάτων του φονικού του Ιούλη του 2011.
Επειδή δυστυχώς στις μέρες μας, ισχύει - τηρουμένων των αναλογιών - αυτό που έγραψε ο Ελύτης στα "δημόσια και ιδιωτικά" (1990) ότι
"Δεν τολμάς να τραβήξεις μιαν από τις αξίες που πιστεύεις ότι ικανοποιούν την εθνική σου φιλαυτία, και βλέπεις να βγαίνουν μαζί της ένα σωρό άνθρωποι των χρηματιστηρίων, που ανεβοκατεβαίνουν στην κόλαση όπως στο σπίτι τους. Δεν κοτάς ν' αγγίξεις μιαν από τις αξίες που ικανοποιούν τα αισθήματά σου για κοινωνική δικαιοσύνη, και βρίσκεσαι να 'κάνεις πορεία' μ' έναν συρφετό ανθρώπων που δεν έχουν δική τους σκέψη αλλά την περιμένουν από τον καθοδηγητή τους. Έτσι όμως η ψυχή μας υποχρεώνεται να κυλήσει πάνω σε δύο γραμμές που αδυνατούμε να παραλληλίσουμε. Ο εκτροχιασμός είναι αναπόφευκτος.",
κι επειδή ο τόπος μας δε σηκώνει άλλους "εκτροχιασμούς" εξαιτίας εμμονών και φανατισμών (και μακάρι να μπορούσαμε να μιλήσουμε για "εκτροχιασμό" εξαιτίας μιας γνήσιας κοινωνικής συνείδησης των πολλών, αλλά πολύ φοβάμαι ότι απλώς μιλάμε για αντίθετες προκαθορισμένες τροχιές που συγκρούονται οδηγώντας τον τόπο στην "αλληλοσφαγή" - λεκτική προς το παρόν, αλλά με κίνδυνο να μετατραπεί σε πραγματική),
αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ και διαδικτυακά μαζί σας τις σκέψεις μου για την εθνική επέτειο σε νοερή σχέση και με σημερινά τεκταινόμενα στο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό. Αναρτώ, λοιπόν, πιο κάτω, για όσους θα ήθελαν να μοιραστούν μαζί μου και δικές τους σκέψεις για το θέμα, το χαιρετισμό που - ως πρόεδρος του επαρχιακού γραφείου της ΟΕΛΜΕΚ Λεμεσού - απηύθυνα, παραλείποντας βεβαίως τα της τυπικής διαδικασίας (προσφωνήσεις, ευχαριστίες κτλ.)
Ως εκπρόσωπος των Εκπαιδευτικών Οργανώσεων της πόλης και επαρχίας Λεμεσού, σας καλωσορίζω στην αποψινή εκδήλωση – αφιέρωμα στην εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940. Μέρα τιμής και ευθύνης, για όλους εμάς που έχουμε ταχθεί να υπηρετούμε το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης, με γνώμονα την αφοσίωση στις αληθινές αξίες της παιδείας, αυτές που μας κληροδότησε ο ελληνικός – πανανθρώπινος πολιτισμός μας.
Χρέος κι ευθύνη διαχρονική των εκπαιδευτικών του τόπου μας η υπόμνηση της ιστορικής πορείας του ελληνισμού, η υπογράμμιση της αρετής, η εξύμνηση του ελεύθερου ήθους και της αξιοπρέπειας, αλλά και ο αναστοχασμός για όσα βύθισαν την ανθρωπότητα σε μέρες φρίκης, μαζί και η προσήλωση σε όσα ανέδειξαν την αληθινή πορεία του ανθρώπου προς την ειρήνη και τη συναδέλφωση, προς την προκοπή του έθνους και της ανθρωπότητας ολάκερης.
Ανάγκη αδήριτη της εποχής μας η νηφάλια νοερή περιδιάβαση στις μέρες εκείνες που – κατά το Σεφέρη – «ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια, καθώς χορεύαν οι αυλικοί με τερατώδεις προσωπίδες». Καθήκον ύψιστο προς του νέους μας η ανάδειξη των κορυφαίων στιγμών αντίστασης του Έλληνα σε απάνθρωπες εξουσίες, όταν η τυφλή προσήλωση βάρβαρων κατακτητών σε φανατικά και διαστρεβλωμένα «ιδεώδη», συνάντησε την αντίσταση των ελεύθερων ψυχών των Ελλήνων, σκόνταψε μπροστά στη λεβεντιά των απλών ανθρώπων, αναδιπλώθηκε εξ αιτίας της αυτοθυσίας εκείνων που εξύψωσαν την έννοια «άνθρωπος», αποδίδοντάς της το πραγματικό της νόημα. Αυτό της ελευθερίας.
Χρέος κι ευθύνη όλων μας η σεμνή απόδοση τιμής σε εκείνους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, έχοντας κατά νου πόσο εύκολο είναι το κατρακύλισμα σε συνθήκες προσβλητικές για την ανθρώπινη υπόσταση, όπως τότε, πόσο απευκταίο αλλά κι επώδυνο είναι αν χρειαστεί να μιλήσουμε ξανά – σαν τον ποιητή τότε – «για ήρωες μες στη συσκοτισμένη πολιτεία».
Με στραμμένο το βλέμμα, το πνεύμα και την ψυχή μας στο μέλλον του τόπου μας, με την καρδιά μας γεμάτη από αγάπη για τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, «με μονάχη έγνοια τη γλώσσα μας με τα πρώτα λόγια του Ύμνου», δεν έχουμε άλλη επιλογή, από το να αντλήσουμε ως έθνος και ως λαός που ζει «σ’αυτή τη μακρινή γωνιά του Ελληνισμού», δυνάμεις από τους διαχρονικούς αγώνες του ανθρώπου.
Είναι πάντα χρήσιμο να μιλάς για τη λευτεριά
ακόμα κι’ όταν νομίζης πως δε χρειάζεται,
δηλώνει ο Κώστας Μόντης
Γι΄αυτό, λοιπόν, σας καλώ, να ενσκύψουμε απόψε με συγκίνηση μπροστά στο μεγαλείο ενός λαού που αρνήθηκε την υποταγή, όντας ελεύθερος πρώτα στην ψυχή και το πνεύμα.
Με αυτές τις σκέψεις, επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω [...]
Θα ήταν παράλειψή μου να μην ευχαριστήσω τους πραγματικούς συντελεστές της εκδήλωσης, τους μαθητές, που για άλλη μια φορά μας κάνουν περήφανους τόσο ως γονείς όσο και ως εκπαιδευτικούς που μοιραζόμαστε μαζί τους τον αγώνα τους για κατάκτηση της αληθινής γνώσης, όπως αρμόζει σε ανθρώπους ελεύθερους.
Θα ήταν παράλειψή μου να μην ευχαριστήσω τους πραγματικούς συντελεστές της εκδήλωσης, τους μαθητές, που για άλλη μια φορά μας κάνουν περήφανους τόσο ως γονείς όσο και ως εκπαιδευτικούς που μοιραζόμαστε μαζί τους τον αγώνα τους για κατάκτηση της αληθινής γνώσης, όπως αρμόζει σε ανθρώπους ελεύθερους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα σχόλια που αφορούν τα θέματα που αναρτώνται είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον παραμένουν σε πλαίσιο σεβασμού και νομιμότητας. Ευπρόσδεκτες είναι όλες οι απόψεις, οι διαφωνίες, ο αντίλογος και η κριτική απέναντι στα γραφόμενα. Δεν επιτρέπονται σχόλια που περιέχουν στοιχεία λιβέλλου, ρατσιστικά, υβριστικά ή προσβλητικά για οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε στοιχείο του οικοσυστήματος. Ο συγγραφέας αυτού του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να διαγράψει οποιοδήποτε σχόλιο δε σέβεται την πιο πάνω αρχή.