Καλωσόρισμα




Προς υποψήφιους συνομιλητές των εκπαιδευτικών ασπαλάθων

Αθεράπευτα ελεύθεροι,

Επίμονοι υποστηρικτές του δημόσιου αγαθού της παιδείας ως δικαιώματος και ως χώρου δια-μόρφωσης του πολιτευόμενου πολίτη,

Αμετανόητα διαμαρτυρόμενοι για τα κακώς έχοντα στο δημόσιο βίο,

Εραστές του λόγου σε όλες τις διαστάσεις και τις προεκτάσεις της έννοιας,

Συνειδητά αποκλίνοντες ως μη υπάκουοι υπήκοοι των προκαθορισμένων προτύπων αγορασμένης "ευτυχίας",

Απολαμβάνοντες ώρες μοναχικής ενδοσκόπησης αλλά και κοινωνοί γενναιόδωροι όσων συν-κινούν τις ψυχές και διανοίγουν ποικίλες οδούς προς την κάθαρση,

Μοιραστείτε διαδικτυακά καταθέσεις ειλικρινούς στοχασμού σ'αυτά που σταδιακά θα ξετυλιχθούν στον ιστοχώρο αυτό.

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Αφυπηρετήσεις και 63ο

Αφυπηρέτησε κι ο φίλος ο Θεόδωρος, στα εξήντα, νέος και δυναμικός. Κάποιοι - πιθανόν - να ανάσαναν που... "γλύτωσαν" από την παρουσία του στο Υπουργείο. Κάποιοι άλλοι - πιθανόν - να στοχάστηκαν πως πάει κι αυτός, κάποιος άλλος θα βρεθεί να πάρει τη θέση του, ίσως λιγότερο "ενοχλητικός" για τους πιο πάνω, ίσως λιγότερο φιλικός με τους πιο κάτω, αλλά δε βαριέσαι, ουδείς αναντικατάστατος. Κι εμείς;


Πολλοί οι φίλοι - εκπαιδευτικοί που μαζευτήκαμε για να τον αποχαιρετήσουμε χτες, να του ευχηθούμε "καλά να περνά τώρα στη σύνταξη". Να του δείξουμε την εκτίμηση και την αγάπη μας. Συγκινηθήκαμε... "να μη χαθούμε"... είπαμε αυτά που λέμε κάθε φορά στις αφυπηρετήσεις: "Τυχερέ. Θα ξεκουράζεσαι τώρα. Θα ησυχάσεις. Να δεις τα παιδιά σου, τον εαυτό σου. Εξάλλου, δε θα σώσεις εσύ την εκπαίδευση." Και φύγαμε.  Με μια ελαφριά θλίψη να χαλά τη διάθεση της βραδιάς.

Από αύριο θα μπορούν κάποιοι - κανονικά και με το νόμο - να τον ονομάζουν "γέροντα 60 ετών". Όπως και κάποιους άλλους συνταξιούχους συναδέλφους, στα 60, στα 61, στα 62, και βάλε, που βρέθηκαν "εκτός", ενώ οι ίδιοι αισθάνονταν ότι θα είχαν πολλά να πράξουν ακόμη "εντός".

Στο μεταξύ ψηφίστηκε ο νόμος για το 63ο, παρά τις διαμαρτυρίες ορισμένων κινήσεων των εκπαιδευτικών (Προοδευτικής και Συνεργασίας). Παρά την προσπάθειά τους να μας πείσουν στην τελευταία ΠΣΓΑ ότι θα έπρεπε να σεβαστούμε την απόφαση του 2004 (με το 1/3 εκείνων που απέρριψαν  τότε το 63ο να έχει αφυπηρετήσει) και να ανατρέψουμε την απόφαση της προηγούμενης ΠΣΓΑ, αν θέλουμε να λειτουργούμε δημοκρατικά. Λες και δημοκρατία σημαίνει να παραμένει εσαεί μια απόφαση, η οποία μάλιστα πάρθηκε από ένα πληθυσμιακό σύνολο (των εκπαιδευτικών που υπηρετούσαν τότε) που διαφέρει αισθητά από εκείνο που υπηρετεί σήμερα. Τέτοια μαθήματα δημοκρατίας! Και επιπλέον η απόφαση δεν πάρθηκε τότε με αναλογία 9 προς 1, όπως πιθανόν να νομίζουν κάποιοι, αλλά με αναλογία 6 προς 4, σχεδόν οριακά. Όταν, όμως, απουσιάζουν τα επιχειρήματα για τα σημερινά δεδομένα, είναι εύκολο να επικαλείσαι κατά πώς βολεύει την "αυθεντία" του παρελθόντος και, βεβαίως, να επιχειρείς να δώσεις παραπλανητικές ερμηνείες της νομοθεσίας, για να "πείσεις" ότι εσύ και μόνο υπερασπίζεσαι τα νιάτα του τόπου. Οποίος λαϊκισμός και ψηφοθηρία! Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία - το πώς δηλαδή κάποιες κινήσεις εκπαιδευτικών αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία και το χειρισμό των "υπηκόων" τους.

Αναμένοντας, λοιπόν, τις επόμενες κινήσεις της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας, και παρακολουθώντας με περίσκεψη τις  ομάδες φοιτητών και μαθητών που συνεχίζουν να διαμαρτύρονται για τη "γήρανση" που θα επέλθει στο δημόσιο σχολείο με το 63ο, και για την ανεργία των νέων, περνούν μπροστά μου διάφορες εικόνες: Σκέφτομαι πρώτα εκείνους τους  (λίγους ευτυχώς) νέους-γερασμένους συναδέλφους μου που υπηρετούν χωρίς πάθος, ως ψυχροί επαγγελματίες, και τους τοποθετώ νοερά δίπλα από την εικόνα συγκεκριμένων συναδέλφων που άφησαν την έδρα νωρίς στα 60, ενώ είχαν πολλά ακόμη να προσφέρουν στο δημόσιο σχολείο. Γι΄αυτό και, χωρίς να μπω στη λογική του αν έπρεπε ή όχι να ψηφιστεί το 63ο για λόγους οικονομικούς (του κράτους, του ταμείου κοινωνικών ασφαλίσεων, των ελλιπών συντάξεων), επιμένω να πιστεύω πως η γήρανση και η κόπωση δεν είναι μόνο θέμα ηλικίας. Είναι προ πάντων θέμα πάθους γι αυτό που κάνεις, ψυχικής και πνευματικής ωριμότητας σε σχέση με το πώς αισθάνεσαι και αντιλαμβάνεσαι το ρόλο και τις ευθύνες σου απέναντι στους άλλους, ψυχικής ευφορίας και επάρκειας, γενναιοδωρίας - με την Καβαφική χροιά, πάντοτε. Βέβαιη πως και ο Θόδωρος, όπως και η Ελένη, και η Λούλα, και η Ξένια, και ο Ευριπίδης, και ο Ιάκωβος, και ο Αργύρης, και τόσοι άλλοι (δεν ονομάζω με επίθετα για ευνόητους λόγους), έφυγαν από την εκπαίδευση νωρίς, ενώ είχαν ακόμη και δύναμη και όρεξη και πολλά να πάρουν και να δώσουν στο δημόσιο σχολείο, λυπάμαι πραγματικά γιατί δεν τους δόθηκε αυτή η δυνατότητα. Κάποιοι ίσως να μην ήθελαν και να μη θέλουν να παραμείνουν. Απορρίπτουμε, όμως, τόσο αστόχαστα τη δυνατότητα της επιλογής;

Όσο για την ανεργία των νέων; Με λυπεί βαθιά η διαπίστωση ότι το όραμα των νέων από τα μαθητικά τους χρόνια κιόλας, εξαντλείται στο πώς θα βολευτούν με μια θέση στο δημόσιο, όταν θα έχουν ολοκληρώσει με το καλό τις σπουδές τους. Με λυπεί, όμως, ακόμη πιο βαθιά η παραπλάνηση πως η ανεργία θα αντιμετωπιστεί με μερικές δεκάδες θέσεις εκπαιδευτικών που αφυπηρετούν κάθε χρόνο και όχι με μέτρα κοινωνικής πρόνοιας, με εξυγίανση της δημόσιας οικονομίας και φυσικά με την ποιοτική αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου. Ξεχάσαμε και το ολοήμερο σχολείο, ξεχάσαμε και τη δυνατότητα  της εργαστηριοποίησης σε όσα μαθήματα χρήζουν εξατομικευμένης δουλειάς, ξεχάσαμε και την επιμόρφωση, ξεχάσαμε και το πώς πράγματι φτιάχνεται το ανθρώπινο σχολείο, γιατί κάποιοι επιχειρούν να το ταυτίσουν με τη συνταγή του κατά παραγγελία "καλού εκπαιδευτικού", αλλά και με την ηλικία των εκπαιδευτικών. Αν πλανώνται εκείνοι που αντιδρούν στο 63ο επικαλούμενοι τα συγκεκριμένα επιχειρήματα, ή αν επιχειρούν να παραπλανήσουν για να υπηρετήσουν άλλες σκοπιμότητες, αυτό δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Φτάνει να θέλει να κατανοήσει τι πραγματικά λένε "τα παπαγαλάκια" της επίσημης ηγεσίας του κράτους. Κι ας αναζητήσει επίσης πού σπαταλούνται ασύστολα χρήματα του κράτους, για να επωφελούνται συνήθως οι λίγοι εις βάρος των πολλών, και κατά πόσον είναι παραγωγικοί όλοι όσοι εργάζονται στη δημόσια υπηρεσία και όσοι έχουν αναλάβει αξιώματα και οφίκια (συμπεριλαμβανομένου βεβαίως του Υπουργείου Παιδείας), προτού εκφράσουν "ιδεολογήματα" περί "γερασμένων εκπαιδευτικών", περί ανεργίας των νέων και περί αναγκαιότητας άλλων περικοπών στη δημόσια εκπαίδευση.

10 σχόλια:

  1. Βαλεντίνα μου,

    Ως Μαθηματικός δεν θα έλεγα ότι είμαι και πολύ καλός στο γράψιμο απλά εδώ και μέρες τρώγομαι με τα ρούχα μου που δεν μπορώ να βρω κάποιο φίλο της Προοδευτικής για να μου πει τα εξής:
    1) Την ηλικία του βοηθού Γενικού Εισαγγελέα κ.Α.Π που επαναδιορίστικε!!
    2) Την ηλικία των περισσοτέρων προέδρων των συμβουλίων, και των ημικρατικών οργανισμών.
    ( Στο συμβούλιο παρεκκλήσεων ο καθ΄όλα άξιος κ. Πιττοκοπίτης ετών 70 φεύγα)
    Που ήταν η αντίδραση τους εκεί? Αλλά ξέχασα, θα μας πουν ότι εκεί ο πρόεδρος αποφασίζει και ως 'μη κομματική' παράταξη δεν ξέρουν. Τότε εμείς τους λέμε ότι και στο 63ο ο Πρόεδρος θα αποφασίσει-υπογράψει!
    Αυτά απο μένα και καλό υπόλοιπο του Καλοκαιριού.
    Υ.Γ Θα τα πούμε απο κοντά αυριο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θεωρώ βαθύτατα συντηρητική την άποψη ότι ο άνθρωπος πρέπει να δουλεύει μέχρι να γεράσει ολοκληρωτικά. Η ζωή ως αγαθό δεν αποσκοπεί στην εργασία αποκλειστικά και μόνον. Κι αφού μιλάμε για εκπαιδευτικούς και μάλιστα φιλολόγους που, όπως φαίνεται τουλάχιστον σε αυτή την ανάρτηση, κάνουν προσπάθεια να αντικρίσουν θεωρητικά τα ζητήματα και όχι, υποτίθεται, χρησιμοθηρικά και ωφελιμιστικά, εκπλήττομαι!

    Πώς είναι δυνατόν να θεωρείται πως 33,3 χρόνια εργασίας για έναν άνθρωπο είναι λίγα; πότε ο άνθρωπος θα απολαύσει τα δημιουργικά πράγματα που περιλαμβάνει η ζωή και θα προσφέρει και σ΄άλλους τομείς κοινωνικής δραστηριότητας; Μάλλον στον άλλο κόσμο, παρέα με τον Άγιο Πέτρο.

    Εκτός κι αν η φιλοσοφική σας θεώρηση προνοεί ότι ο μόνο δρόμος ολοκλήρωσης του ανθρώπινου όντος, είναι η εργασία! Που, παρεμπιπτόντως, κάποιοι την εκμεταλλεύονται αγρίως παράγοντας υπεραξία,αφού αυξάνεται ο κοινωνικός πλούτος τον οποίον θεωρούν αποκλειστικά δικό τους προνόμιο, για να τον απολαύσουν δεόντως, σε αυτήν ασφαλώς τη ζωή...

    Ειλικρινά διερωτώμαι κατά πόσο στην Κύπρο υπάρχει σαφής αντίληψη για το τι είναι προοδευτικό και τι συντηρητικό, τι κοινωνικά ωφέλιμο και τι εχθρικό. Ακούς τα πιο συντηρητικά πράγματα να λέγονται από ανθρώπους που αυτοτοποθετούνται ως προοδευτικοί και αντιστρέφουν αυτό που σε όλο τον κόσμο θεωρείται συντηρητικό ! Την παράταση των ορίων αφυπηρέτησης, εναντίον της οποίας όλα τα συνδικάτα στο εξωτερικό αγωνίζονται τώρα!

    Δεν καταλαβαίνω την επίθεση _και το χλευασμό, πολύ περισσότερο-κατά της Προοδευτικής, της Συνεργασίας -που δεν ήταν οι μόνες που αντιτάχθηκαν στην παράταση, ήταν κι οι αδιόριστοι, η ΠΟΕΔ, ο φοιτητικός κόσμος όλων των αποχρώσεων. Αυτό εγώ θεωρώ ως αγκύλωση, δηλαδή να ταμπελώνεις ένα κινημα τόσο δίκαιο, που άπτεται άμεσα της ανεργίας των νέων επιστημόνων και να το καταδικάζεις, και να το χαρίζεις στο ΑΚΕΛ, γιατι έτσι βολεύει τις ιδεολογικές σου αγκυλώσεις. Δηλαδή δεν εκκινά η κριτική σου από το πόσο υπηρετεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία ένα μέτρο, αλλά από το ποιος κομματικός φορέας τάσσεται υπέρ ή κατά. Αυτό είναι για μένα η χειραγωγημένη σκέψη, όσο κι αν προσπαθούμε να αυτοτοποθετηθούμε ως άτομα με ελευθερία σκέψης κι άποψης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ( Συνέχεια, συγγνώμη για το μακροσκελές)

    Και κάτι άλλο, που κρίνει κάποιον ως προς την προοδευτικότητα ή τη δημοκρατικότητα του και δεν είναι ελάσσον αλλά μέγιστο! Κι αυτό είναι ο σεβασμός της κυρίαρχης βάσης, όσο κι αν η ετυμηγορία της μας δυσαρεστεί ή δεν εναρμονίζεται με τη στενή έννοια του ατομικού μας συμφέροντος! Γι αυτό θεωρώ εκπληκτικό τον τρόπο με τον οποίο η πιο πάνω ανάρτηση προσπερνά το θέμα της εξώφθαλμης και ξετσίπωτης παραβίασης της απόφασης του δημοψηφίσματος, με το γελοίο κι ανυπόστατο επιχείρημα ότι άλλοι ήταν εκείνοι οι άνθρωποι που ψήφισαν τότε...Λες και μιλάμε για απόφαση προηγούμενης δεκαετίας! Αλλά ακόμα κι αν δεχτούμε ότι τα δεδομένα σε έναν κλάδο διαφοροποιούνται και η βούληση μεταβάλλεται, αυτό ποιοι...πεφωτισμένοι είναι αρμόδιοι να το εκτιμήσουν; Οι εργατοπατέρες- ξέρουμε δα πώς εκλέγονται όλοι στην ΟΕΛΜΕΚ και ποιους τα κόμματα επιτάσσουν για να παριστάνουν τους συνδικαλιστές- που θεωρούν ότι η συσσωρευμένη στα κομματικά τους κεφαλια σοφία, υπερέχει της δημοκρατίας της βάσης;Ποιος γνωρίζει καλύτερα από τον ίδιο τον εργαζόμενο τι εξυπηρετεί τα διακαιώματα του και τη ζωή του, εκτός απ΄τον ίδιον; Δέχεστε την εκχώρηση του χειρισμού ζητημ΄σατων οθσιωδών για την εργασία και τη ζωή μας, σε τρίτους;( όποιοι κι αν είναι αυτοί.)

    Για το συνδικαλιστικό κίνημα όλου του κόσμου -το δημοκρατικό, διεκδικητικό κι αγωνιστικό κι όχι το ρεφορμιστικό, εννοείται- η αρχή της δημοκρατίας της βάσης και της κυριαρχίας της βούλησης ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ είναι η πεμπτουσία της ύπαρξής του! Ακόμα και το καταστατικό ενός συλλόγου συνοικιακού, αυτό προνοεί ως πρώτη και βασική αρχή. Αν βεβαίως μιλάμε για δημοκρατικό σύγχρονο συνδικαλισμό κι όχι εργατοπατερισμό και ρεφορμισμό, όπως είπα επάνω, την ιστορία του οποίου, όποιος στοιχειωδώς διεκδικεί το δικαίωμα να αρθρώνει δημόσιο λόγο και πολύ περισσότερο να ασχολείται με τα συνδικαλιστικά ζητήματα, οφείλει να γνωρίζει.

    Άρα, αν κάποιος βλέπει ότι ρόλος του συνδικαλισμού είναι οι αρπαχτές ,που εξυπηρετούν συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων-μειοψηφίες του κλάδου και υψηλόμησθους βοηθούς διευθυντές και διευθυντές, που κλαίγαν χρόνια γιατί στερούνταν τις μη ευκαταφρόνητες απολαβές τους για άλλα 3 χρόνια, μαζί με όποιο όφελος αυτό συνεπάγεται για τις συντάξεις και τις απολαβές τους,τότε ναι , τάσσεται υπέρ αυτής της μεσαιωνικής μεθόδευσης.

    Για να καταλήξω, πολύ απλά: Τι φοβήθηκαν οι εργατοπατέρες και δεν το έφεραν το μέτρο ξανά σε ψηφοφορία; Αν ήταν μάλιστα τόσο σίγουροι ότι το ήθελε η πλειοψηφία του κλάδου, όπως διατείνονται;

    Τα ζητήματα δημοκρατίας δεν τα διαπραγματεύεται κανείς, αν θέλει να αυτοτοποθετείται σε αυτό που οι τίτλοι αυτού του ιστολογίου διακηρύττουν: (ενάντια σε)... όσα μας υποβάλλονται ή μας επιβάλλονται από εξουσιαστικές δομές που αντιτίθενται σε συλλογικές διαδικασίες και που επιχειρούν να εμποδίσουν τις ελεύθερες πτήσεις του πνεύματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλε ανώνυμε, όλα μπορεί να είναι ζήτημα διαφορετικής οπτικής, μην επιχειρείς όμως να φιμώσεις την άλλη άποψη με ατεκμηρίωτους χαρακτηρισμούς που απλώς βασίζονται σε προσωπικές εκτιμήσεις. Εγώ όπως βλέπεις (συντηρητική ούσα) χαίρομαι που σ' έχω συνομιλητή, θα προτιμούσα όμως να είχες κι ένα όνομα, έτσι γιατί δεν μου αρέσει να κινούμαι στα κρυφά. Επιπλέον αναρωτιέμαι, όταν κάποιος έχει τόσο έντονες απόψεις και ασκεί τόσο έντονα κριτική στις θέσεις των άλλων (και του ατόμου που τολμά να αναρτά επώνυμα στο blog του τις θέσεις του ξέροντας ότι κάποιοι θα ενοχληθούν), γιατί να μην τολμά να υπογράψει το σχόλιό του; Η δημοκρατία, φίλε μου (αφού το σχόλιό σου περιέχει μαθήματα δημοκρατίας), θέλει ανθρώπους που να διαλέγονται επί ίσοις όροις - γι αυτό κι εγώ δημοσίευσα το σχόλιό σου (αν και ανώνυμο) αυτούσιο.
    Συμφωνώ μαζί σου ότι κακώς αποφασίζουν οι λίγοι εκλελεγμένοι για τα του κλάδου, έχεις όμως αντιπρόταση για τον τρόπο λειτουργίας της ΟΕΛΜΕΚ; Αν ναι, πες την δημόσια, τεκμηριωμένα κι επώνυμα.
    Τα περί εργατοπατέρων κτλ. σε παρακαλώ να τα πεις αλλού. Μήπως αγνοούμε ποια συγκεκριμένα μεγάλα κόμματα αναμειγνύονται στις εκλογές της ΟΕΛΜΕΚ και για ποιους λόγους; Δε χλευάζω τις άλλες Κινήσεις, φίλε μου, όπως ατυχώς σχολιάζεις. Ασκώ κριτική σε στάσεις και συμπεριφορές.
    Συμφωνώ ότι είναι συντηρητικό να ΠΡΕΠΕΙ να δουλεύεις μέχρι να γεράσεις. Δε νομίζω να είπα κάτι τέτοιο στο κείμενό μου. Μίλησα για δικαίωμα επιλογής στην εργασία εκείνων, μάλιστα που δε συμπληρώνουν τα συντάξιμα χρόνια. Αν και δεν μπήκα στη λογική την οικονομίστικη του θέματος, με υποχρεώνεις να σχολιάσω: Εφόσον λές ότι γνωρίζεις τα συνδικαλιστικά, για ρώτα στην ΟΕΛΜΕΚ για τη μελέτη που κατέδειξε πόσο μικρό είναι το ποσοστό των εκπαιδευτικών που θα συνταξιοδοτούνται με πλήρη σύνταξη. Στην ουσία, μόνο όσοι έφεραν χρόνια από την Ελλάδα ή εργάστηκαν στα Δημοτικά θα συμπληρώνουν πλέον τα 33 χρόνια. Η σύνταξη σήμερα μεγάλου αριθμού συναδέλφων (ο οποίος γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος) είναι ανεπαρκής, ιδιαίτερα αν έχουν παιδιά που ακόμη σπουδάζουν και χρέη. Μήπως αυτός δεν είναι ο λόγος που πολλοί συνάδελφοί μας με ελλιπή σύνταξη υποχρεώνονται να δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα μετά τα εξήντα, για να καλύψουν τις ανάγκες τους; Για κάνε ένα γύρω στα ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια κτλ. και ξαναμιλάμε και για το δικαίωμα στη σύνταξη και για τον τόπο στα νιάτα.
    Εγώ όμως για άλλα μίλησα στο άρθρο που ανάρτησα. Και αυτά είναι που πιθανόν να ενοχλούν. Για την παραπλάνηση ότι για την ανεργία των νέων φταίει το 63ο. Ε όχι φίλε μου, δεν τρώμε κουτόχορτο...
    Όσο για το τι έγινε στην ΠΣΓΑ, ήμουν κι εγώ εκεί και μπορώ να πω ποιοι επέμεναν να επιβάλουν απόψεις και ποιοι όχι. Για να κατεβεί μια πρόταση στη βάση για δημοψήφισμα, πρέπει και να υπάρχει πρόταση. Και κάτι τέτοιο το ξέρεις πως δεν υπήρχε εκ μέρους της κυβέρνησης. Τι να ψηφίσουμε; Τη θέση των βουλευτών;
    Θα μπορούσα να απαντήσω σε κάθε ένα από τα σημεία που θίγεις, αλλά δε θά θελα να μπούμε σε τέτοιου είδους αντιπαράθεση.
    Να μου επιτρέψεις, όμως, το εξής περί δημοκρατίας: Το αν είναι γελοίο (όπως λες) να θεωρείς ότι οι άνθρωποι που εργάζονται σήμερα δεν μπορεί να δεσμεύονται όσον αφορά τη σύνταξή τους από μια απόφαση που πάρθηκε από ανθρώπους που δεν εργάζονται πια, αυτό ας το κρίνει ο καθένας... Όπως και το πόσο σοβαρό είναι να μη λαμβάνεις υπόψη ότι τα δεδομένα σήμερα (κοινωνικο-οικονομικά, τοπικά και παγκόσμια) έχουν αλλάξει και αλλάζουν συνεχώς, υποχρεώνοντάς μας να αναθεωρούμε απόψεις και στάσεις - για καλό ή όχι. Οι θέσεις δεν μπορεί να είναι όμως ποτέ στατικές. ΑΡΑ. Άμα έρθει η πρόταση, ας κατέβει στη βάση, και τότε να δούμε τι θα αποφασίσει ο κλάδος, αλλά και τι θα πράξει η ηγεσία του τόπου μας... και πόσο θα λάβει υπόψη τις θέσεις των συνδικαλιστών...
    Το ποιος είναι συντηρητικός και ποιος όχι, δεν το σχολιάζω. Ναι, οι λέξεις δεν έχουν νόημα, αλλά οι πράξεις. Γι αυτό και λέω απλώς ότι οι ετικέτες δε με αφορούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. (Προηγούμενου σχολίου συνέχεια:)

    Κι έτσι για να το ξέρεις κι εσύ και όσοι άλλοι διάβασαν τα σχόλιά σου (και τις "φιλικές" σου προσβολές, παρεμπιμπόντως), προσωπικά θα χάσω από την ψήφιση του νόμου, γιατί ανήκω σ' εκείνη τη μερίδα των εκπαιδευτικών που - για διάφορους λόγους που δεν έχουν να κάνουν με την "επάρκειά μου στην εργασία και τα προσόντα μου" - δεν ξέρω πότε και αν θα δω προαγωγή μπροστά μου. Άλλοι, είναι που ψηφίζουν με κίνητρα προσωπικά.
    Και ξέρεις κάτι; Εγώ ελπίζω στα εξήντα μου να είμαι υγιής για να συνεχίσω να δουλεύω για όσα χρόνια ακόμη εγώ θα επιλέξω, γιατί τη βρίσκω με τη δουλειά μου. Και πες με μαζοχίστρια ας θέλεις. Όχι γιατί η εργασία είναι αυτοσκοπός, αλλά η δράση και η πράξη, αυτό είναι αξία για μένα. Και τη δουλειά μου τη θεωρώ και την ονομάζω δημιουργία και τη βιώνω ως τέτοια. Φτάνει να δουλεύω ελεύθερα και να μπορώ να πετώ ελεύθερα με τους μαθητές μου στους ουρανούς της σκέψης, της κριτικής, του λόγου και του αντιλόγου. Φτάνει να μπορώ να γεύομαι τις απογειώσεις της ψυχής... Και αυτό θέλω να μπορώ να το ζω και εκτός σχολείου - ελεύθερα - αλλά και εντός - πάλι ελεύθερα... κι ας ενοχλούνται όσοι δεν κατανοούν τι σημαίνει αυτό.
    ΥΓ. Ελπίζω να μη χαθείς από το blog μου, και την άλλη φορά να βάλεις κι ένα ονοματάκι στο σχόλιό σου. Άντε, και καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σέβομαι την ηλικία και την εμπειρία των μεγαλύτερων συναδέλφων. Ως εκπαιδευτικός και αντιπρόσωπος απόψεων πολλών συναδέλφων όμως, θεωρώ άκρως απαράδεκτο το γεγονός ότι κάποιοι εκπαιδευτικοί επιθυμούν να μείνουν στην παιδία μέχρι τα βαθιά γεράματά τους μόνο και μόνο για το μισθό. Επέφεραν με τη στάση τους πλήγμα στους νεοεισερχόμενους συναδέλφους με την παραμονή τους μέχρι το 63. Τι άλλο επιζητούν επιτέλους; Να εργάζονται μέχρι τελικής πτώσεως; Ας μη γελιώμαστε, δεν είναι καιροί που κάποιος μπορεί να παραμείνει μάχιμος στην εκπαίδευση μέχρι τα 63! Καιρός είναι λοιπόν να τα μαζέψετε και να αφήσετε και κανένα νεότερο να βρει δουλειά και να μη σκέφτεστε εγωιστικά και φιλοχρήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ/ή ανώνυμε/η,

    Αν και θα προτιμούσα να απαντούσα σε κάποιον που θα επέλεγε να μου δώσει το όνομά του, αποδεικνύοντας το θάρρος της γνώμης του, αναρτώ το σχόλιό σου, γιατί έχω ως αρχή να σέβομαι όλους τους αναγνώστες που καταθέτουν δημόσια τους προβληματισμούς τους μέσα από το ιστολόγιό μου.
    Η άποψή σου σεβαστή και κατανοητή, αν και τη βρίσκω κάπως άδικη, κυρίως όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι και παρουσιάζεις το ήθος των εκπαιδευτικών. Έχεις, βεβαίως, δικαίωμα να θεωρείς ότι η ανεργία των νέων οφείλεται στο ότι αυξήθηκε το όριο αφυπηρέτησης. Μήπως, όμως, επειδή αισθάνεσαι την αδικία εις βάρος των νέων (και ναι έχεις δίκαιο σε αυτό), παραγνωρίζεις άλλους παράγοντες που ευθύνονται για την ανεργία, δυστυχώς πιο σοβαρούς. Να μου επιτρέψεις εγώ να είμαι περισσότερο απαιτητική με το κράτος που θα έπρεπε να εργοδοτήσει περισσότερους εκπαιδευτικούς εκεί όπου χρειάζεται, για να παρέχει καλύτερη παιδεία στα παιδιά μας.
    Για τα "βαθιά γεράματα" εκείνων που βρίσκονται μεταξύ 60-63 δε θα σχολιάσω. Εξάλλου, έχω ήδη δημοσιοποιήσει τις δικές μου απόψεις.
    Επειδή, όμως, το ύφος σου είναι επιθετικό και προσβλητικό, θα σε παρακαλούσα, εάν επανέλθεις με οποιοδήποτε σχόλιο, αυτό να μην είναι επιθετικό και προσβλητικό. Κι αν θέλεις τη φιλική μου συμβουλή (χωρίς να σε προσβάλλω), το ύφος αυτό δεν αρμόζει σε κάποιον που επιθυμεί να γίνει σωστός παιδαγωγός.

    (Και παρεμπιπτόντως, επειδή ως Φιλόλογος ενοχλούμαι ιδιαίτερα με την κακοποίηση της γλώσσας, έστω κι αν αυτή κάποτε οφείλεται στο "δαίμονα της τυπογραφίας", απλώς επισημαίνω με κάθε καλή διάθεση απέναντί σου ότι η "παιδεία" - ως παράγωγο του "παιδεύω" δε γράφεται με "ι" αλλά με "ει". Γι' αυτό και για τα άλλα "μικρολαθάκια", σκέψου πως ίσως να ευθύνεται ο θυμός την ώρα που γράφουμε.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητή κ. Βαλεντίνα Σαλτέ, ευχαριστώ για την απάντησή σας, παρά τα σχόλιά σας και τον υπαινιγμό σας για την ορθογραφία του άρθρου. Αν υπήρξε 1 ορθογραφικό σφάλμα αυτό έγινε από κεκτημένη ταχύτητα στην συγγραφή. Γι΄αυτό θα σας παρακαλούσα να καταπιαστείτε με την ουσία του θέματος και όχι με ένα ορθογραφικό σφάλμα. Δεν περίμενα να ήταν διαφορετική η τοποθέτησή σας αφού ανήκετε στην Νέα Κίνηση Καθηγητών. Δεν είχα σκοπό να προσβάλω οποιονδήποτε συνάδελφο, σέβομαι την ηλικία του καθενός συναδέλφου, άλλωστε κάποτε όλοι θα βρεθούμε σ' αυτή την ηλικία αν μας αξιώσει ο Θεός. Συνήθως η ηλικία συνάδει και με την εμπειρία. Δεν εννοούσα ότι οι μεγαλύτεροι συνάδελφοι είναι κατώτεροι. Προς Θεού! Η ηλικία δεν συνάδει όμως πάντοτε με την ικανότητα και τη γνώση και σίγουρα ο κύριος λόγος ύπαρξης του προβλήματος αυτού με τους νεότερους συναδέλφους οφείλεται στην πολιτική της κυβέρνησης και στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα που παίρνει το υπουργείο κατ΄ επέκταση. Το μόνο που ήθελα να υπογραμμίσω είναι το γεγονός ότι αντισυνταγματικά η κίνησή σας παρά το δημοψήφισμα που διεξήχθη το 2006 παγκύπρια ανάμεσα στους συναδέλφους, για την επικράτηση του 63ου στην εκπαίδευση, καταρρίφτηκε και αναιρέθηκε σήμερα αυθαίρετα χωρίς κάποιο ψήφισμα και για να επικρατήσει η ετσιθελική εφαρμογή του 63ου γιατί βολεύει μια συγκεκριμένη ομάδα εργαζομένων. Αυτό το γεγονός μπορεί να χαρακτηριστεί το λιγότερο λυπηρό και προσβάλει τους θεσμούς. Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητέ ανώνυμε,
    με αφορμή την απάντησή σου, ξαναδιάβασα τα προηγούμενα σχόλια επί του θέματος. Δες την απάντηση μου στο 4ο σχόλιο, για τη "συνταγματικότητα" της απόφασης. Λέω απλώς ότι, επειδή σε αυτό τον τόπο φαίνεται σε διάφορα επίπεδα να μη δεχόμαστε ότι η στάση ενός κοινωνικού συνόλου μπορεί να αλλάξει (και δεν εννοώ εσένα φυσικά, αλλά γενικότερα τη στάση των Κύπριων), μας είναι συχνά δύσκολο να αποδεχτούμε ότι μια απόφαση - όσο δημοκρατικά κι αν έχει ληφθεί - μπορεί να κριθεί στην πορεία από τους ενδιαφερόμενους ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να εφαρμόζεται, γιατί τα δεδομένα έχουν αλλάξει.

    Επιπλέον, είναι καλό να δεις τη διαδικασία στο σύνολό της. Δεν μας έγινε καμία πρόταση για να την απορρίψουμε. Η κυβέρνηση αποφάσισε και επέβαλε την επέκταση του ορίου αφυπηρέτησης, για σκοπούς βιωσιμότητας του ΤΚΑ. Η ΠΣΓΑ είχε αποφασίσει - όταν έρθει πρόταση από το κράτος - να την ξανασυζητήσει, εφόσον κρίθηκε ότι τα δεδομένα είχαν αλλάξει από την εποχή του δημοψηφίσματος. Τελικά ούτε καν χρειάστηκε να αποφασίσουμε. Αποφάσισαν οι παράγοντες της οικονομίας για μας. Αυτά για να ξέρεις πόση αλήθεια λέγεται από κάποιους που προσπαθούν να στρέψουν τα βλέμματα της νεολαίας αλλού, για να μην δουν τα σοβαρότερα αίτια της ανεργίας των νέων.
    Και κάτι άλλο: Οι εκπαιδευτικοί που αποφάσισαν, δεν είναι όλοι "γέροι" και δεν τους βολεύει κατ'ανάγκην όλους η επέκταση του ορίου, γιατί προφανώς έτσι καθυστερούν και οι όποιες προαγωγές. (Προσωπικά π.χ. έχω χάσει τη δυνατότητα προαγωγής για πολλάάάά χρόνια, κι όμως το είδα ως "αναγκαίο κακό" για το ΤΚΑ.)
    Σκέψου πόσα χρόνια μπορεί να πληρώνει το κράτος τους συνταξιούχους, άμα παίρνουν σύνταξη από τα 60, ενώ το όριο ζωής έχει αυξηθεί αισθητά από την εποχή που είχε αποφασιστεί το 60ο έτος ως έτος σύνταξης.
    Η απάντηση για την εργοδότηση των νέων δε βρίσκεται, φίλε μου, στις 50-60 θέσεις που ανοίγονται κάθε χρόνο με τις αφυπηρετήσεις. Βρίσκεται στην αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου, π.χ. με την εργαστηριοποίηση των κύριων μαθημάτων, μέσα από την οποία θα ανοίξουν θέσεις εργασίας. Και φυσικά βρίσκεται και σε ένα πιο δίκαιο σύστημα αξιολόγησης που θα επιτρέψει τη σωστή αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού της εκπαίδευσης, αλλά και στον εκσυγχρονισμό του καταλόγου διοριστέων. Με προσοχή στον κίνδυνο από την κατάργηση του καταλόγου, να μη γίνονται οι διορισμοί με κριτήρια αντικειμενικά και μετρήσιμα, αλλά με το γνωστό στην Κύπρο "μέσο". Γι αυτό φίλε ανώνυμε, να είσαι σίγουρος ότι πρέπει να έχουμε ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα, για να προστατέψει τους νέους συναδέλφους από την "κακοδαιμονία" της κυπριακής "αγίας" κοινωνίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όλα τα σχόλια που αφορούν τα θέματα που αναρτώνται είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον παραμένουν σε πλαίσιο σεβασμού και νομιμότητας. Ευπρόσδεκτες είναι όλες οι απόψεις, οι διαφωνίες, ο αντίλογος και η κριτική απέναντι στα γραφόμενα. Δεν επιτρέπονται σχόλια που περιέχουν στοιχεία λιβέλλου, ρατσιστικά, υβριστικά ή προσβλητικά για οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε στοιχείο του οικοσυστήματος. Ο συγγραφέας αυτού του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να διαγράψει οποιοδήποτε σχόλιο δε σέβεται την πιο πάνω αρχή.