Το θέμα του Διαγωνισμού Δοκιμίου της
Ελληνικής Πρεσβείας με απογοήτευσε και αυτή τη χρονιά. Καταρχάς, ενώ
ζητείται από τους μαθητές της Γ Λυκείου να συγγράψουν δοκίμιο και συνεπώς να
αποπειραθούν να υιοθετήσουν στο γραπτό τους κείμενο τα χαρακτηριστικά του
δοκιμιακού λόγου, η διατύπωση του θέματος από την ομάδα θεματοθετών που όρισε
το Υπουργείο Παιδείας, μάλλον ως αδόκιμη μπορεί να χαρακτηριστεί. Αναρωτιέμαι πώς οι θεματοθέτες θα κρίνουν στη συνέχεια την ποιότητα του λόγου των υποψηφίων (σε ένα διαγωνισμό στον οποίο συμμετέχουν
υποχρεωτικά όλοι οι τελειόφοιτοι δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων της Κυπριακής
Δημοκρατίας), όταν η διατύπωση του σημερινού θέματος δηλώνει (τουλάχιστον) προχειρότητα;
Προς ενίσχυση του προβληματισμού αυτού
μεταφέρω το θέμα και παραθέτω μερικά σύντομα σχόλια στη συνέχεια:
«Ο Ελληνικός πολιτισμός και οι
πανανθρώπινες αξίες είναι έννοιες αλληλένδετες.
Μέσα από την πορεία του Ελληνισμού να
αναπτύξετε τη διαχρονική σχέση ανάμεσα στις πιο πάνω έννοιες και να καταδείξετε
πώς σημαντικοί πολιτειακοί φορείς (Παιδεία, Εκκλησία, ΜΜΕ κ.ά) μπορούν να
συμβάλουν στη διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας και να διαμορφώσουν πολίτες
υπεύθυνους και ηθικούς, ικανούς να αναταποκριθούν στις σύγχρονες προκλήσεις.»
Αρχίζω με τη γλωσσική διατύπωση: Προφανώς οι μαθητές δεν κατάφεραν «να
αναπτύξουν τη διαχρονική σχέση....», αλλά επιχείρησαν
«να αναπτύξουν τους προβληματισμούς τους για τη διαχρονική σχέση...» , όπως θα έπρεπε να τους είχε ζητηθεί. Ούτε φυσικά ήταν δυνατόν οι
μαθητές να αναπτύξουν «τη διαχρονική σχέση μέσα από την πορεία του Eλληνισμού», αλλά προφανώς επιχείρησαν να εκφράσουν απόψεις για το «πώς η
διαχρονική αυτή σχέση διαφαίνεται
μέσα από την (ιστορική, πνευματική, πολιτισμική, ... ) πορεία του Ελληνισμού...»
Όσον αφορά στο ιδεολογικό περιεχόμενο του
θέματος - πέραν του γενικόλογου «σύγχρονες προκλήσεις» και του αόριστου πλαισίου
(εθνική ταυτότητα στην Κύπρο, την Ελλάδα ή οπουδήποτε πρέπει να διαφυλαχθεί "η εθνική μας ταυτότητα";) - επιλέγω, αντί σχολίου, να θέσω τα εξής ερωτήματα:
- Ο Ελληνικός πολιτισμός είναι απλώς «έννοια» ;
- Η Παιδεία (γενικώς και αορίστως), η Εκκλησία και τα ΜΜΕ είναι
πολιτειακοί φορείς; Δηλαδή η Εκκλησία και τα ΜΜΕ διαθέτουν θεσμοθετημένη εξουσία στα της
πολιτείας; Κι αν ναι, αυτό νομιμοποιείται από το Σύνταγμα;
- Είναι αυτονόητο ότι οι συγκεκριμένοι φορείς (κυρίως τα ΜΜΕ)
μπορούν να διαμορφώσουν πολίτες υπεύθυνους και ηθικούς;
- Πού βρίσκονται τα αποδεκτά για τους διοργανωτές του διαγωνισμού
όρια του "κ.ά.", όσον αφορά στους "πολιτειακούς φορείς";
Δεν γκρινιάζω απλώς για να γκρινιάξω και φέτος
για την ποιότητα του θέματος του Διαγωνισμού Μαθητικού Δοκιμίου. Εκφράζω απλώς για
άλλη μια φορά την απογοήτευσή μου για το γεγονός ότι,
ενώ οι Φιλόλογοι αγωνιζόμαστε για τη βελτίωση της γλωσσικής ικανότητας των μαθητών
μας, αντιλαμβανόμενοι την αξία της γλωσσικής ακρίβειας «σε αυτή τη μακρινή
γωνιά του Ελληνισμού», το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, για άλλη μια
φορά παρέκαμψε (άτεχνα ή έντεχνα;) τη σημασία του «μονάχη
έγνοια η γλώσσα μου»...
Είναι, άραγε, και αυτό ένα σύμπτωμα της
παντοδυναμίας των συγκεκριμένων «σημαντικών πολιτειακών φορέων», στους οποίους
η κυπριακή κοινωνία παρέδωσε την εξουσία;