Καλωσόρισμα




Προς υποψήφιους συνομιλητές των εκπαιδευτικών ασπαλάθων

Αθεράπευτα ελεύθεροι,

Επίμονοι υποστηρικτές του δημόσιου αγαθού της παιδείας ως δικαιώματος και ως χώρου δια-μόρφωσης του πολιτευόμενου πολίτη,

Αμετανόητα διαμαρτυρόμενοι για τα κακώς έχοντα στο δημόσιο βίο,

Εραστές του λόγου σε όλες τις διαστάσεις και τις προεκτάσεις της έννοιας,

Συνειδητά αποκλίνοντες ως μη υπάκουοι υπήκοοι των προκαθορισμένων προτύπων αγορασμένης "ευτυχίας",

Απολαμβάνοντες ώρες μοναχικής ενδοσκόπησης αλλά και κοινωνοί γενναιόδωροι όσων συν-κινούν τις ψυχές και διανοίγουν ποικίλες οδούς προς την κάθαρση,

Μοιραστείτε διαδικτυακά καταθέσεις ειλικρινούς στοχασμού σ'αυτά που σταδιακά θα ξετυλιχθούν στον ιστοχώρο αυτό.

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Εκδήλωση διαμαρτυρίας για τη δημιουργία δεύτερου ογκολογικού στη Λευκωσία

Ήμασταν σήμερα πολλοί στην εκδήλωση διαμαρτυρίας. Όχι, βέβαια, όσοι θα'πρεπε για ένα τόσο σοβαρό θέμα που "δοκιμάζει την ανθρωπιά μας" - και όχι μόνο. Έστω. Αρκετοί πολίτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των διοργανωτών. Εκατοντάδες υπογραφές συγκεντρώθηκαν, ηλεκτρονικές, στο χαρτί... υποσχέσεις και δεσμεύσεις για επιμονή στο αίτημα ακούστηκαν από κάποιους εκλελεγμένους στην τοπική αυτοδιοίκηση και τη βουλή... Θα δούμε.




Ελπίζω, βέβαια, όλοι οι "υποψήφιοι" που ήταν σήμερα παρόντες να μη χαθούν μετά τις 18 του Δεκέμβρη που θα τελειώσουν οι εκλογές, αλλά να παραμείνουν διαμαρτυρόμενοι απέναντι σε όσους μετράνε τα έργα κοινωνικής ωφέλειας με νομίσματα και τα ανταλλάσσουν ιδιοτελώς με πολιτικές του πρόσκαιρου (ιδίου;) συμφέροντος.

Γιατί οι πολίτες καταλαβαίνουν πως η απόφαση για ανέγερση δεύτερου ογκολογικού στη Λευκωσία, σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από το πρώτο, όταν δεν υπάρχει σε καμιά άλλη πόλη ογκολογικό, δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε ανιδιοτελής.

Και δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα που θα μας πείσει για την "αναγκαιότητα", ούτε για την ορθότητα της απόφασης. Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους. Δυστυχώς, οι καρκινοπαθείς δε βρίσκονται μόνο στη Λευκωσία και τα περίχωρά της. Βρίσκονται παντού, σε όλες τις πόλεις και τα χωριά και ταλαιπωρούνται διασχίζοντας όλη την Κύπρο για να φτάσουν στο μοναδικό πλήρως εξοπλισμένο ογκολογικό κέντρο της Κύπρου και στο ένα και μοναδικό κέντρο ακτινοθεραπείας. Οι "τυχεροί" (τυχεροί;) που χρειάζονται "μόνο" χημειοθεραπεία μπορούν να εξυπηρετηθούν στο πολύ ανθρώπινο αλλά όχι επαρκές τμήμα που δημιουργήθηκε στο γενικό νοσοκομείο Λεμεσού. Οι υπόλοιποι, δοκιμάζονται καθημερινά ή σε τακτά χρονικά διαστήματα για τις θεραπείες τους. Για μια θεραπεία π.χ. που διακρεί μερικά λεπτά καθημερινά, κάποιοι διανύουν κάθε μέρα μέχρι και 300 χιλιόμετρα. Ποια σκοπιμότητα μπορεί να υπερισχύσει του γολγοθά των ίδιων και των δικών τους;

Γι' αυτό, ως πολίτες πρέπει να ενισχύσουμε τη φωνή μας για όσα "μετράνε την ανθρωπιά μας". Μπράβο σε όσους ανέλαβαν την πρωτοβουλία της σημερινής διοργάνωσης. Τους εύχομαι δύναμη για να επιμένουν. Και όσοι σήμερα υπέγραψαν, ελπίζω να έβαλαν με την ψυχή τους την υπογραφή τους. Γιατί θα χρειαστεί να ξαναπάμε και να ξαναφωνάξουμε και να ξαναδιαμαρτυρηθούμε, έως ότου οι φωνές μας γίνουν δυνατότερες από τον ήχο εκείνο που - κατά το Σεφέρη - ακούγεται

"σαν ένα χρέος παλιό, μονέδα που έμεινε για χρόνια
στην κάσα ενός φιλάργυρου, και τέλος ήρθε η στιγμή της πλερωμής
κι ακούγονται νομίσματα να πέφτουν πάνω στο τραπέζι ".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Όλα τα σχόλια που αφορούν τα θέματα που αναρτώνται είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον παραμένουν σε πλαίσιο σεβασμού και νομιμότητας. Ευπρόσδεκτες είναι όλες οι απόψεις, οι διαφωνίες, ο αντίλογος και η κριτική απέναντι στα γραφόμενα. Δεν επιτρέπονται σχόλια που περιέχουν στοιχεία λιβέλλου, ρατσιστικά, υβριστικά ή προσβλητικά για οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε στοιχείο του οικοσυστήματος. Ο συγγραφέας αυτού του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να διαγράψει οποιοδήποτε σχόλιο δε σέβεται την πιο πάνω αρχή.