Οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ο διορισμός των κυβερνώντων

Οι εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων των πολιτών στην τοπική αυτοδιοίκηση αποκτούν μια ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας, με δεδομένα τα εμφανέστατα πλέον δείγματα υποχώρησης των δημοκρατικών διαδικασιών για την επιλογή των πολιτικών ηγετών στις - κατ’όνομα μάλλον - σύγχρονες ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Εξόφθαλμο παράδειγμα η Ελλάδα, όπου οι πολίτες καλούνται να αποδεχτούν ως τιμωρημένοι θεατές ή να συμμετάσχουν ως κομπάρσοι στο δικό τους δράμα, προαποφασισμένο ερήμην τους, με σκηνοθέτες που τους έχουν επιβληθεί έξωθεν και άνωθεν, για να τους οδηγήσουν, όχι στη λύση, αλλά στην έξοδο από τις διαδικασίες συμμετοχής τους στα του οίκου τους. Η πρωτοφανής αυτή για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού χώρου παρέμβαση στα του κάθε οίκου εμφανίζεται από τους επιτήδειους ως «φυσική νομοτέλεια» για τους «αυτοενεχυριαζόμενους υπηκόους» της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, που εδώ και χρόνια έχουν οδηγηθεί (με μαεστρία, από εκείνους που κινούν τα νήματα της κοινωνικής μας συμπεριφοράς) στο να απεμπολήσουν τα γνήσια πολιτικά – κοινωνικά τους δικαιώματα. Δυστυχώς, όσοι αντιλαμβάνονταν την κρίση της παιδείας και την εισχώρηση των νόμων της αγοράς στην εκπαίδευση ως μέρος του στημένου σκηνικού εις βάρος των πολιτών, θεωρούνταν από τους «πραγματιστές» τεχνοκράτες ως ‘εκφραστές της συντήρησης και της άρνησης για προσαρμογή στη νέα τάξη πραγμάτων’. Η ανερυθρίαστη πλέον παρέμβαση της ευρωπαϊκής και της διεθνούς οικονομικής ελίτ στην πολιτική ζωή έχει στις μέρες μας αποκαλύψει το πρόσωπό της, καθώς απροκάλυπτα καταδυναστεύει την πολιτική ζωή και ανενδοίαστα επιχειρεί να καταργήσει σιγά-σιγά ακόμη και τα ελάχιστα εναπομείναντα δικαιώματα των πολιτών στο όνομα της «σωτηρίας» μας, είτε από εγχώριους καινοφανείς «εθνοσωτήρες», είτε (ας μου επιτραπεί ο όρος), από τους «ευρωσωτήρες» των Βρυξελλών. Τα φερέφωνα της ίδιας ελίτ στρέφουν τον τελευταίο καιρό με δέος και το δικό μας βλέμμα στη δαμόκλειο σπάθη του μηχανισμού «στήριξης» της Κυπριακής Δημοκρατίας, καλώντας μας να συμμορφωθούμε μπροστά στην ισχύ των νέων οικονομικών «μαχαραγιάδων». Σε αντίθετη περίπτωση – μας λένε – θα υποχρεωθούμε να παραδώσουμε «γη και ύδωρ», ωσάν να έχουμε μέχρι τώρα όλοι οι πολίτες την ίδια εύφορη ή την ίδια άγονη γη στην κατοχή μας, ή ωσάν να έχουμε όλοι ήδη δώσει ισομερώς αυτά που μας αναλογούν από τους καρπούς της γης και των κόπων μας.

Μέσα σ’αυτήν, λοιπόν, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα καλούνται οι πολίτες να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους στην τοπική αυτοδιοίκηση. Πώς θα απαντήσουν, άραγε, στην πρόσκληση; Με απαξίωση και για αυτή την εκλογική διαδικασία, δείχνοντας έμπρακτα την απογοήτευσή τους για την πολιτική ζωή του τόπου και την κατάντια της οικονομικής μας «ευρωστίας»; Ή θα προσέλθουν στην εκλογές, αντιλαμβανόμενοι τη σημασία του να μην απεμπολήσουν ένα από τα εναπομείναντα δημοκρατικά τους δικαιώματα, αλλά να αντισταθούν στις δυνάμεις εκείνες που θέλουν οι σύγχρονες «δημοκρατίες» να διοικούνται από διορισμένους - μη αιρετούς «εκπροσώπους», είτε σε επίπεδο κράτους, είτε σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας;

Αυτή είναι μια σημαντική – κατά την άποψή μου - πρόκληση για τον πολίτη σήμερα, που αντιλαμβάνεται τη σημασία του πολιτεύεσθαι και την ευθύνη του απέναντι στον εαυτό του και το κοινωνικό σύνολο. Είτε θεωρεί τις εκλογές αυτές ως αναμέτρηση των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, είτε τις αντιλαμβάνεται ως ευκαιρία για να ξεφύγει από τα στενά κομματικά πλαίσια και να αναδείξει εκείνους που – κατά τη γνώμη του – θα αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής στην τοπική κοινωνία όπου ζει.

Από οποιαδήποτε πρίσμα κι αν τις δει κανείς, οι εκλογές αυτές εκπέμπουν ισχυρά πολιτικά μηνύματα, αρκεί να τις αντιληφθούμε ως αντανάκλαση του πώς ο σημερινός πολίτης βιώνει στην καθημερινότητά του το πολιτικό συγκείμενο, τοπικό και διεθνές.