Καλωσόρισμα




Προς υποψήφιους συνομιλητές των εκπαιδευτικών ασπαλάθων

Αθεράπευτα ελεύθεροι,

Επίμονοι υποστηρικτές του δημόσιου αγαθού της παιδείας ως δικαιώματος και ως χώρου δια-μόρφωσης του πολιτευόμενου πολίτη,

Αμετανόητα διαμαρτυρόμενοι για τα κακώς έχοντα στο δημόσιο βίο,

Εραστές του λόγου σε όλες τις διαστάσεις και τις προεκτάσεις της έννοιας,

Συνειδητά αποκλίνοντες ως μη υπάκουοι υπήκοοι των προκαθορισμένων προτύπων αγορασμένης "ευτυχίας",

Απολαμβάνοντες ώρες μοναχικής ενδοσκόπησης αλλά και κοινωνοί γενναιόδωροι όσων συν-κινούν τις ψυχές και διανοίγουν ποικίλες οδούς προς την κάθαρση,

Μοιραστείτε διαδικτυακά καταθέσεις ειλικρινούς στοχασμού σ'αυτά που σταδιακά θα ξετυλιχθούν στον ιστοχώρο αυτό.

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Όταν φεύγει ένας δικός σου άνθρωπος...

... η ζωή αδειάζει, όσα λόγια παρηγοριάς κι αν ακούς, όσο παρήγορα άλλα κι αν σκέφτεσαι. Το πένθος είναι βαρύ και στην ουσία ανέκφραστο. Το ξέρουμε όλοι. Και δε μετράει ούτε ο χρόνος, ούτε η ηλικία, ούτε το τι έζησε αυτός που έφυγε. Μετράει ότι δεν είναι εδώ πια, ότι το σπίτι αδειάζει από τη ζωντανή του παρουσία, ότι ξέρεις πως δε θα ακούσεις ξανά τη φωνή του. Μετράει πως βλέπεις τους δικούς σου ανθρώπους να πονούν και δεν ξέρεις πώς να τους προστατεύσεις από τον πόνο της απώλειας, πώς να γεμίσεις το κενό της απουσίας. Γιατί δεν πρόλαβες να πεις όσα ήθελες πριν φύγει, γιατί δεν πρόλαβες να κάνεις όσα λογάριαζες πριν φύγει. 

"... στάζει στον ύπνο μνησιπήμων πόνος..."

Εννιά μέρες κιόλας. Εκεί δε γίνονται μνημόσυνα. Ας είναι κι από δω, δυο λόγια μνήμης, για την ψυχή σου. Συνηθισμένα και τετριμμένα ίσως για τους άλλους, επώδυνα γι αυτούς που βιώνουν την απώλεια.
Σε μνημονεύω και σε χαιρετώ λοιπόν κι από δω, όπως σε χαιρέτησα με λίγο χώμα δίπλα στα κυπαρίσια εκεί κάτω, μ'ένα μεγάλο ευχαριστώ, για το σύντροφο της ζωής και τα παιδιά μου. Να το πάρεις μαζί σου μαζί με την αγάπη μας, εκεί που πας...

1 σχόλιο:

  1. "Κι όταν θα έχεις παρηγορηθεί (πάντα έρχεται η παρηγοριά) θα χαίρεσαι που με γνώρισες. Θα είσαι πάντα ο φίλος μου. Θα έχεις όρεξη να γελάσεις μαζί μου. Και θα ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρό σου, έτσι για κέφι.. Και οι φίλοι σου θ'απορούν να σε βλέπουν να γελάς κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε θα τους λές 'Ναι, τ'αστέρια με κάνουν πάντα να γελώ'. Και θα σε παίρνουν για τρελό."

    Μικρός Πρίγκιπας

    Και κάτι άλλο:
    "Εφήμερη είναι η παρουσία". Υπάρχουν όμως και πράγματα που είναι "για πάντα".
    Τώρα ξέρω.

    Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όλα τα σχόλια που αφορούν τα θέματα που αναρτώνται είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον παραμένουν σε πλαίσιο σεβασμού και νομιμότητας. Ευπρόσδεκτες είναι όλες οι απόψεις, οι διαφωνίες, ο αντίλογος και η κριτική απέναντι στα γραφόμενα. Δεν επιτρέπονται σχόλια που περιέχουν στοιχεία λιβέλλου, ρατσιστικά, υβριστικά ή προσβλητικά για οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε στοιχείο του οικοσυστήματος. Ο συγγραφέας αυτού του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να διαγράψει οποιοδήποτε σχόλιο δε σέβεται την πιο πάνω αρχή.