Καλωσόρισμα




Προς υποψήφιους συνομιλητές των εκπαιδευτικών ασπαλάθων

Αθεράπευτα ελεύθεροι,

Επίμονοι υποστηρικτές του δημόσιου αγαθού της παιδείας ως δικαιώματος και ως χώρου δια-μόρφωσης του πολιτευόμενου πολίτη,

Αμετανόητα διαμαρτυρόμενοι για τα κακώς έχοντα στο δημόσιο βίο,

Εραστές του λόγου σε όλες τις διαστάσεις και τις προεκτάσεις της έννοιας,

Συνειδητά αποκλίνοντες ως μη υπάκουοι υπήκοοι των προκαθορισμένων προτύπων αγορασμένης "ευτυχίας",

Απολαμβάνοντες ώρες μοναχικής ενδοσκόπησης αλλά και κοινωνοί γενναιόδωροι όσων συν-κινούν τις ψυχές και διανοίγουν ποικίλες οδούς προς την κάθαρση,

Μοιραστείτε διαδικτυακά καταθέσεις ειλικρινούς στοχασμού σ'αυτά που σταδιακά θα ξετυλιχθούν στον ιστοχώρο αυτό.

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Το υπό ανέγερση "Μέγαρο Πολιτισμού" θα μπορεί να στεγάσει την ύβρη των αρχόντων;

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως σε τούτο τον τόπο η κατασπατάληση δημόσιου χρήματος για έργα (δήθεν) "κοινής ωφελείας" γίνεται χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι φωνές διαμαρτυρίας των πολιτών - ούτε ακόμη αυτές (ή μάλλον κυρίως αυτές) που προέρχονται από πολίτες που γνωρίζουν καλύτερα τα πράγματα από εκείνους που λαμβάνουν τις αποφάσεις.

Αναφέρομαι στο περιβόητο (!!!) και περιλάλητο "Μέγαρο Πολιτισμού" (τα εισαγωγικά ως σχόλιο και των δύο λέξεων και σε αντιδιαστολή με τη σεμνότητα στην οποία παραπέμπει η έννοια του αυθεντικού πολιτισμού), του οποίου την ανέγερση - κατά τα φαινόμενα - καμιά φωνή σύνεσης και λογικής δεν μπορεί να σταματήσει.

Κι επειδή όσο πάνε και λιγοστεύουν οι φωνές της αντίδρασης απέναντι στις επικίνδυνες για το σύνολο αποφάσεις (κυρίως οι φωνές από ανθρώπους σώφρονες και νοήμονες που τολμούν να αντιδρούν ενώ το πλήθος αδιαφορεί και σωπαίνει) δημοσιεύεται πιο κάτω μια φωνή διαμαρτυρίας για το εξώφθαλμα παράλογο εγχείρημα ανέγερσης του Μεγάρου σε εποχές ισχνών αγελάδων και σε έναν τόπο όπου η πολιτιστική υποδομή πάσχει πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως  - και άρα το τελευταίο που χρειάζεται είναι το περί ου ο λόγος "Μέγαρο". Σας καλώ, λοιπόν, να διαβάσετε τη φωνή ενός πολίτη που πραγματικά νοιάζεται για τα πολιτιστικά και πνευματικά δρώμενα αυτού του τόπου, του φίλου και για χρόνια συνεργάτη σε προσφορά πολιτιστικού έργου Ιούλιου Θεοδωρίδη - την οποία, βεβαίως, αμφιβάλλω αν ακούσουν οι "ιθύνοντες" και οι "περί πολιτισμού πολυπράγμονες" που λαμβάνουν τις αποφάσεις επί χάρτου.

Φίλε Ιούλιε, αφού τις φωνές μας δε θέλουν πια να τις ακούνε αλλιώς, ευλπιστώ από εδώ να διαβαστεί το κείμενό σου και να προκαλέσει. Σε σένα, λοιπόν, ο λόγος:

«Των οικιών υμών εμπιμπραμένων υμείς άδετε»
Του Ιούλιου Θεοδωρίδη

Κάπως έτσι θα χαρακτήριζα την κατ’ επίφαση συζήτηση που επαναφέρθηκε αυτές τις μέρες σε σχέση με το περίφημο Μέγαρο Πολιτισμού. Ενώ, δηλαδή, γίνεται αντικειμενικά παραδεκτό πως λείπουν στον τόπο μας βασικά έργα πολιτιστικής υποδομής (αρχαιολογικό μουσείο, κρατική βιβλιοθήκη, πινακοθήκη σύγχρονης τέχνης και κρατικό θέατρο – το μόνο του οποίου άρχισε, επιτέλους, η ανέγερση) κάποιοι εξακολουθούν να θέτουν ως προτεραιότητα το Μέγαρο Πολιτισμού! Περί αυτού πρόκειται κι όχι γιατί μπαίνουν μπροστά μας «ψευδοδιλήμματα» (π.χ. «Μουσείο ή Μέγαρο»). Άλλωστε, μήπως έχει διαπιστώσει κάποιος να επιδεικνύεται η ίδια ή έστω παρόμοια «εμμονή» για υλοποίηση του έργου του Αρχαιολογικού Μουσείου; Έστω κι αν υπήρξε η «δέσμευση» για ανέγερσή του στο χώρο του κατεδαφισμένου, πλέον, Γενικού Νοσοκομείου.


Δυστυχώς, η Βουλή (τελευταία ελπίδα ανακοπής της πορείας υλοποίησης) αντί να εξετάσει σε βάθος και σ’ όλες τις πτυχές του το θέμα «ξεμπέρδεψε» με μια συνεδρία. Αλήθεια, γιατί στην εν λόγω συνεδρία εκφράστηκε «έκπληξη για την ομοφωνία»; Αφού δεν προσκλήθηκαν όλοι εκείνοι οι φορείς που από την αρχή (Απρίλης 2008) διατηρούσαν τις αντιρρήσεις τους για το μεγαλεπήβολο σχέδιο και που αρκετοί απ’ αυτούς αρθρογράφησαν επιχειρηματολογώντας προς υποστήριξη των θέσεών τους. Εξάλλου, είναι γνωστό πως, ούτε τα προς συζήτηση θέματα γίνονται εκ των προτέρων γνωστά στο κοινό, ούτε και παρέχεται το δικαίωμα αυτο-πρόσκλησης σε άτομα ή φορείς για να παραστούν (και πολύ περισσότερο να παρέμβουν) σε συνεδρία κοινοβουλευτικής επιτροπής. Κι όμως, δημοσιεύτηκε πως «…ακόμη και απλοί πολίτες ήταν παρόντες (στη συνεδρία της κ.ε. Παιδείας) και εξέφρασαν την άποψή τους…». Δυστυχώς, η παντελής άγνοια πλείστων βουλευτών για τα θέματα πολιτισμού (κι ας μην ισχυριστούν το αντίθετο γιατί θα είναι, τουλάχιστον, ανειλικρινείς πρώτα με τον εαυτό τους) απέτρεψε τη συζήτηση (παρόλο που, από τα σχετικά δημοσιεύματα, δίνεται η εντύπωση των παράλληλων μονολόγων αντί μιας ουσιαστικής συζήτησης), τουλάχιστο, των δυο κυριοτέρων πτυχών του θέματος : αφενός του μεγέθους του έργου (εξ ου και η εκτίναξη στο υπέρογκο κόστος των 120-125 εκ.ευρώ) και αφετέρου των λειτουργικών εξόδων (4.1-4.5 εκ. ευρώ, τα οποία θα καταβάλλει, ετησίως, το κράτος). Φαίνεται, λοιπόν, πως με τη σύμφωνη γνώμη του Κοινοβουλίου δρομολογείται πλέον, οριστικά, η απόφαση υλοποίησης ενός έργου που θα αποδειχθεί (με μαθηματική ακρίβεια) ως «Πίθος των Δαναΐδων». Γιατί τί άλλο μπορεί να σημαίνει η ετήσια κρατική χορηγία 4,5 εκ. ευρώ για κάλυψη, σύμφωνα με υπολογισμούς της μελέτης σκοπιμότητας που ανέθεσε το ίδιο το Ίδρυμα Πολιτισμού, του 1/3 του συνολικού προϋπολογισμού του Μεγάρου; Όσο για τις δηλώσεις περί 240 εκδηλώσεων «ποικίλου ενδιαφέροντος» (!) με 127.000 θεατές, μήπως θα ήταν χρήσιμο και άκρως διαφωτιστικό για τους υπεύθυνους του Ιδρύματος να αποταθούν σε άλλους οργανισμούς, αν μη τι άλλο, για να διαπιστώσουν πως λειτουργεί και ποια προβλήματα αντιμετωπίζει ένας χώρος παρόμοιος με το υπό «εκκόλαψη» Μέγαρο; Στ’ αλήθεια, θέλουν να λάβουμε σοβαρά υπόψη τις δηλώσεις τους (με βάση την ίδια μελέτη σκοπιμότητας) πως ο στόχος της επιχορήγησης για κάθε εκδήλωση είναι πραγματοποιήσιμος, πως η ετήσια συνδρομή των 170 ευρώ θα συγκεντρώσει 5.000 συνδρομητές και πως θα υπάρξουν ντόπιοι φορείς που θα επιβαρύνονται με πολύ ψηλό ενοίκιο για διοργάνωση μιας εκδήλωσης; Συνεπώς, η (προφορική) διαβεβαίωση του (σημερινού) Διευθυντή του Ιδρύματος πως το Μέγαρο θα παραχωρείται στους δημιουργούς του τόπου, φαίνεται πως, παραμένει άνευ πρακτικής σημασίας. Σ’ όλα τούτα θα προστεθεί και το κόστος των (πόσων;) μονίμων καθώς και των (πόσων;) έκτακτων ή μερικής απασχόλησης υπαλλήλων. Εν ολίγοις, όπως λέει και η πάνσοφη λαϊκή θυμοσοφία, «πίσω έσιει ο φούρνος την πυράν»…
Όσο για το βαρύγδουπο (και ψευδές) «…γεγονός πως το σύνολο των φορέων πολιτισμού και των εμπλεκομένων με το φιλόδοξο και μεγαλεπήβολο αυτό έργο, αντιμετωπίζουν την προώθηση του έργου ως μια βαθιά αναπτυξιακή ανάσα στην ασφυκτική μας πολιτιστική πραγματικότητα…»(!) αναδεικνύει, ακριβώς, την έλλειψη σαφούς γνώσης τόσο για την πολιτιστική πραγματικότητα, όσο και για την πρωτογενή δημιουργία που συντελείται (με πραγματικές θυσίες και με ιδρώτα) από τους ντόπιους δημιουργούς και φορείς (και, ειρήσθω εν παρόδω, είναι απογοητευτικό μια τέτοια θέση να υιοθετείται και να προβάλλεται από πολιτιστικό συντάκτη). Οι φορείς και τα άτομα που αντέδρασαν, αντιτιθέμενοι στο Μέγαρο, αποδεικνύουν το εύρος και τη βαρύτητα γνώμης η οποία χαρακτηρίζει τους «μάχιμους» ανθρώπους του πολιτισμού οι οποίοι ούτε θεωρητικολογούν, ούτε προβάλλουν εμπόδια στη βελτίωση της πολιτιστικής υποδομής, παρά μόνον αγωνιούν για την ευκολία με την οποία διατίθεται ένα υπέρογκο κονδύλι, με επίκληση (και πάλι) της παραχώρησης υψηλού (έστω) ποσοστού του όλου προϋπολογισμού από τα περίφημα διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε. τα οποία θα απολέσει ο τόπος αν δεν «αξιοποιηθούν». Μήπως, όμως, αυτά τα κονδύλια μπορούν να παραχωρηθούν και για άλλα, πολύ πιο σημαντικά, έργα πολιτιστικής υποδομής; Σαφώς, για όσους πρεσβεύουμε διαφορετικά, είναι απείρως σημαντικότερο ένα σύγχρονο Αρχαιολογικό Μουσείο από οποιοδήποτε «Μέγαρο Πολιτισμού»!
Εν κατακλείδι, η Βουλή και οι λοιποί υποστηρικτές ασπάζονται την άποψη της δημιουργίας ενός έργου που «θα αποτελέσει πόλο έλξης τουριστών… θα έχει θετικό αντίκτυπο στην κυπριακή οικονομία και θα βελτιώσει την ποιότητα της ζωής όλων των πολιτών αυτής της χώρας» (!), όπως διακηρύττει με έπαρση η «Κίνηση (ανωνύμων) Πολιτών Κύπρου», η πλέον διαπρύσια οπαδός του Μεγάρου; Πολύ φοβούμαι πως το «όραμά» τους για το Μέγαρο θα αποδειχθεί, εν τέλει, (οικονομικός) εφιάλτης!

Ιούλιος Φ. Θεοδωρίδης
Λ/σός, 08/02/2011

3 σχόλια:

  1. Τα έξοδα για το Μέγαρο Πολιτισμού δεν είναι τίποτα κοντά στην τεράστια σπατάλη εκατοντάδων εκατομμυρίων για το δρόμο Πάφου Πόλης Χρυσοχούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είκοσι χρόνια μετά το κτίσιμο του Μεγάρου Μουσικής της Αθήνας, τί εμπειρίες υπάρχουν από εκεί? Αποδείχθηκε θετικό ή αρνητικό? Πότε θα μάθουν οι Κύπριοι να κοιτούν λίγο πιο έξω από την Κύπρο που νομίζουν ότι είναι το κέντρο του κόσμου? Πότε θα μάθουν να διδάσκονται και να χρησιμοποιούν εμπειρίες από ήδη προ ετών εφαρμοσμένα στο εξωτερικό πράγματα υποψήφια προς εφαρμογήν στην Κύπρο? Ή μήπως αυτοί που εναντιόνονται στο κτίσιμο του Μεγάρου Πολιτισμού, επίτηδες αποκρύβουν τις θετικές εμπειρίες από το αντίστοιχο στην Αθήνα, για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μήπως Αθήνα και Κύπρος (όχι μονάχα Λευκωσία) έχουν τα ίδια δεδομένα; Όσοι ασχολούνται πραγματικά και με γνήσιο ενδιαφέρον για τα του πολιτισμού εδώ, έχουν συνείδηση του τι σημαίνει άδειες αίθουσες στις παραστάσεις, τι σημαίνει περιορισμένο κοινό και οικονομικές δυσκολίες, τι σημαίνει αγώνας για αναβάθμιση του πολιτισμού και στήριξη της εγχώριας δημιουργίας, κυρίως της σύγχρονης και της πειραματικής. Και έχουν επίγνωση πως αυτά δε θα επιτευχθούν με ένα Μέγαρο που θα απορροφά με τις πολλαπλού τύπου δαπάνες το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού για τον πολιτισμό, για να προσφέρει συγκεκριμένου τύπου θεάματα προς εντυπωσιασμό και τέρψη ημών και ημετέρων.
    Η σύγκριση με την Αθήνα, αγαπητέ Φρίξο, είναι εντελώς άνιση και ανεδαφική. Και πίστεψέ με, όσοι από μας υπογράψαμε ενάντια στο Μέγαρο, δεν είναι για να εξυπηρετήσουμε σκοπούς αλλότριους, αλλά γιατί πονάμε αυτό τον τόπο και ζητάμε ουσιαστικά μέτρα για τη στήριξη του πολιτιστικού προϊόντος και την προσφορά ευκαιριών στους Κύπριους και για να μετέχουν είτε ως δημιουργοί είτε ως θεατές στο πολιτιστικό γίγνεσθαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όλα τα σχόλια που αφορούν τα θέματα που αναρτώνται είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον παραμένουν σε πλαίσιο σεβασμού και νομιμότητας. Ευπρόσδεκτες είναι όλες οι απόψεις, οι διαφωνίες, ο αντίλογος και η κριτική απέναντι στα γραφόμενα. Δεν επιτρέπονται σχόλια που περιέχουν στοιχεία λιβέλλου, ρατσιστικά, υβριστικά ή προσβλητικά για οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε στοιχείο του οικοσυστήματος. Ο συγγραφέας αυτού του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να διαγράψει οποιοδήποτε σχόλιο δε σέβεται την πιο πάνω αρχή.