Το θέμα είναι πιστεύω σοβαρό, γιατί θα επηρεάσει εφεξής τη ζωή όλων των δημοτών (και όχι μόνο), εφόσον πρόκειται για έργο που αναμφίβολα θα προκαλέσει σοβαρές περιβαλλοντικές αλλαγές.
Αναρωτιέμαι αν έχει γίνει σοβαρή περιβαλλοντική μελέτη επί του θέματος, και εάν έχουν μελετηθεί εις βάθος και εις βάθος χρόνου οι επιπτώσεις (περιβαλλοντικές και άλλες) ενός τέτοιου έργου, που ουσιαστικά θα μετατρέψει τη φυσιογνωμία της πόλης ανεπιστρεπτί.
Αναρωτιέμαι επίσης κατά πόσον, σε ένα κράτος που θέλει να λέγεται δημοκρατικό, είναι δυνατόν να αποφασίζουν για όλους τους δημότες μερικοί εκλελεγμένοι (δήμαρχος, αντιδήμαρχος, δημοτικοί σύμβουλοι) για τόσο σημαντικά έργα, και να αξιολογούνται απο μη ειδικούς προτάσεις από ιδιώτες για θέματα τόσο εξειδικευμένα (και το σχόλιό μου δεν είναι μειωτικό για το Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά αυταπόδεικτη αλήθεια). Δεν ελλοχεύει σοβαρός κίνδυνος να μη ληφθούν υπόψη και άλλες παράμετροι που συνδέονται, τόσο με την ποιότητα ζωής των δημοτών, όσο και με την ευρύτερη έννοια της λέξης "ανάπτυξη"; Η ενθουσιώδης υποδοχή της πρότασης από το Δημοτικό Συμβούλιο, όπως φάνηκε και από τα δημοσιεύματα στον τύπο, (δόθηκαν προφανώς σε κάποια δημοσιογραφική διάσκεψη), μάλλον με ανησυχεί παρά με καθησυχάζει.
Γιατί, όπου παρατηρείται πολύς ενθουσιασμός, συχνά απουσιάζει η σοβαρότητα στην αντιμετώπιση του θέματος.
Ευελπιστώ ότι οι δημότες δε θα επιτρέψουν στο Δήμο να λάβει αποφάσεις, χωρίς να έχουν τύχει πλήρους ενημέρωσης, που να τους καταστήσει ικανούς να κρίνουν κατά πόσο αυτό το "τερατούργημα - αριστούργημα" (τερατούργημα για κάποιους, αριστούργημα για κάποιους άλλους) είναι απαραίτητο στην πόλη μας, σε ποιο βαθμό θα προσδώσει στην αισθητική της πόλης και θα συμβάλει στην ποιότητα ζωής μας ή αντιθέτως θα την επιβαρύνει αρνητικά.
Ακολουθεί το κείμενο διαμαρτυρίας του Ιούλιου Θεοδωρίδη
Η ανάδυση ενός "νησιού" στον κόλπο της Λεμεσού και η ανάδειξη της κενοδοξίας μας...
Επανήλθε, πρόσφατα, μετά την περυσινή πρώτη παρουσίασή της, η πρόταση που προβλέπει την «ανάδυση» ενός νησιού στον «κόρφο» της Λεμεσού και συγκεκριμένα, στη θαλάσσια νοτιοανατολική περιοχή των ορίων του Δήμου Λ/σού. Φέτος, μάλιστα, επαναλήφθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο στην παρουσία τεσσάρων (!) Υπουργών.
Επειδή, δυστυχώς, ως πολίτης δεν είχα την ευκαιρία να παραστώ κατά την παρουσίαση της πρότασης, ούτε την πρώτη, αλλά ούτε και τη δεύτερη φορά (παρ’ ότι έγινε, αντιλαμβάνομαι, σε ανοικτές συνεδρίες της Ολομέλειας του Δημοτικού Συμβουλίου), όχι εξ αμελείας ή αδιαφορίας μου αλλά, απλούστατα, γιατί το πληροφορήθηκα εκ των υστέρων από τα σχετικά δημοσιεύματα, πιστεύω πως δικαιούμαι να εκφράσω (επαναλαμβάνοντας, ένα χρόνο μετά) τις επιφυλάξεις μου. Άλλωστε, όπως είναι γνωστό, οι πολίτες μπορούν να παρακολουθούν τις (κατά κανόνα) ανοικτές συνεδρίες της Ολομέλειας του Δημοτικού Συμβουλίου χωρίς, όμως, να δικαιούνται να παρέμβουν στη συζήτηση.
Καταρχάς, εκφράζω και πάλι την απογοήτευσή μου για τη σιωπή που συνεχίζουν να επιδεικνύουν οι επιστημονικοί εκείνοι φορείς που, κατεξοχήν, θα έπρεπε να ασχοληθούν με το θέμα…
Εν πάση περιπτώσει, εξακολουθώ να διατηρώ την έντονη άποψη πως οι πολίτες οφείλουν να έχουν και μπορούν να διατυπώνουν άποψη, ακόμα και για θέματα όπου δεν «χρίζονται» ειδικοί και πως, για μένα, είναι αδιανόητο να εκχωρείται αυτό (δικαίωμα, μαζί και υποχρέωση), αποκλειστικά, στο εκάστοτε αιρετό (έστω) δημοτικό συμβούλιο. Αυτά έγραφα προ έτους, επαναλαμβάνω και τώρα. Δεν αρκούν τα θαλάσσια οικοδομήματα στο πλαίσιο κατασκευής και διαχείρισης της μαρίνας; Ούτε και τα παραθαλάσσια στο πλαίσιο αναδιαμόρφωσης των χώρων του Παλιού Λιμανιού; Επιδίωξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ήταν να επιστρέψει ο κόσμος κοντά στη θάλασσα, πράγμα που έχει επιτύχει, τόσο με διαμόρφωση της Επίχωσης σε χώρο περιπάτου και με την (εξαιρετικά σημαντική για την καθιέρωση μιας άλλης αισθητικής για την πόλη) εγκατάσταση του πάρκου γλυπτικής, όσο και με τη ζηλευτή αναδιαμόρφωση όλου του παραλιακού μετώπου. Ελπίζω, μάλιστα, να έχει εγκαταλειφθεί οριστικά η αρχική ιδέα για (δήθεν) «αναβίωση του Ακταίου», με την πρόθεση ανέγερσης μεγάλης κατασκευής στην Επίχωση.
Όσο για την υποδομή του «νησιού», προτείνονται χώροι για πληθώρα χρήσεων : εστιατόριο-καφετέρια, πολυχώρος για διάφορες πολιτιστικές (πάλι, η «γαρνιτούρα» του πολιτισμού…) και άλλες (μήπως, γαμήλιες και παρεμφερείς;) εκδηλώσεις, παραχώρηση μέρους στο ΤΕ.ΠΑ.Κ. «για να λειτουργήσει ως ίδρυμα θαλασσίων ερευνών» (κλάδος στο Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος της υφιστάμενης Σχολής Γεωτεχνικών Επιστημών;), καθώς και μετεωρολογικό παρατηρητήριο, κέντρο διάσωσης και πύργος ελέγχου για τη θαλάσσια κυκλοφορία, στην οροφή του βασικού κτιρίου. Τέλος, σε μόλο στο νότιο μέρος του «νησιού» θα μπορούν να δένουν 20-25 σκάφη έχοντας μπροστά τους προστατευτικό κυματοθραύστη, ενώ στη βόρεια πλευρά θα «διαμορφωθεί πλαζ» για κολύμπι σε βαθιά νερά. Δεν γνωρίζω κατά πόσον έχουν προηγηθεί μελέτες, με ικανοποιητικά (ή μη) συμπεράσματα, για τα θέματα των περιβαλλοντικών (π.χ. μεταφορά μεγάλου όγκου χώματος και βράχων, επηρεασμός του ήδη διαμορφωμένου παραλιακού μετώπου) αλλά και των γενικότερων επιπτώσεων (π.χ. κυκλοφοριακών κ.ά.) μιας τέτοιας ανάπτυξης σε μια, ήδη, «φορτισμένη» περιοχή. Επίσης, η αναφορά «για τις ανάγκες του έργου προβλέπεται να δημιουργηθεί μεγάλος υπόγειος χώρος στάθμευσης, ώστε να μην αποκόπτεται η ορατότητα προς τη θάλασσα», εννοεί προφανώς την παρακείμενη δημοτική περιουσία του Εναερίου (ή, μήπως, όχι); Εξ όσων γνωρίζω (και παρατηρώ) δεν προσφέρεται κανένας άλλος χώρος (στην ευρύτερη, προνομιούχα και πανάκριβη, περιοχή), κατάλληλος για μετατροπή του σε χώρο στάθμευσης. Σημειωτέον πως, για την αξιοποίηση της εν λόγω δημοτικής περιουσίας έχει δημοσιοποιηθεί, πρόσφατα, ενδιαφέρουσα/ολοκληρωμένη εισήγηση του αρχιτέκτονα-δημοτικού συμβούλου κ. Γιάννη Αρμεύτη. Επ’ αυτού, ελπίζω το Δημοτικό Συμβούλιο (το οποίο, με βάση τα σχετικά δημοσιεύματα, φέρεται να έχει ταχθεί ομόφωνα υπέρ της πρότασης για την «ανάδυση») να έχει λάβει υπόψη τη σχετική πρόνοια του Σχεδίου Περιοχής η οποία αναφέρεται σε «Ενιαία ανάπτυξη του δημοτικού χώρου στον Εναέριο με έμφαση σε κοινόχρηστες λειτουργίες που θα εξυπηρετούν κυρίως το κέντρο της πόλης και τη συνορεύουσα τουριστική περιοχή … οποιαδήποτε εμπορική ανάπτυξη δεν θα πρέπει να είναι σε βαθμό που να επηρεάζει τις βασικές κοινόχρηστες χρήσεις/λειτουργίες. Στο χώρο θα πρέπει να γίνει πρόβλεψη για δημιουργία μεγάλου χώρου στάθμευσης για εξυπηρέτηση της γύρω περιοχής και της παραλίας» (σελίδα 72, Σχέδιο Περιοχής Κέντρου Λεμεσού/Τμήμα Πολεοδομίας & Οικήσεως-Υπουργείο Εσωτερικών, Λ/σία 2002). Αναμένουμε, λοιπόν, τη γνώμη των ειδικών να μας πληροφορήσουν κατά πόσο ένας τέτοιος χώρος στάθμευσης θα μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της, ήδη, προβληματικής περιοχής και (επιπρόσθετα) στις νέες ανάγκες που θα προκύψουν με την προοπτική της κατασκευής ενός έργου με τέτοια εμβέλεια.
Αλλά και στο θέμα της κατασκευής και διαχείρισης («μέχρι της κάλυψης των εξόδων και προοπτικής παραχώρησης στο δημόσιο…»), η πολιτεία και (στο βαθμό εμπλοκής της) η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι πρόθυμες να εκχωρήσουν ή να δεσμεύσουν, προς όφελος ιδιωτών επενδυτών, δημόσια/δημοτική περιουσία επειδή (κατά την άποψή τους) εμπλουτίζεται το τουριστικό προϊόν, με κάθε «πρωτοποριακή» ή κενόδοξη απαίτηση; Εκτός κι αν, όλα τούτα, αποτελούν πλέον σημεία των καιρών…
Ιούλιος Φ. Θεοδωρίδης
Λεμεσός, 06/08/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα σχόλια που αφορούν τα θέματα που αναρτώνται είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον παραμένουν σε πλαίσιο σεβασμού και νομιμότητας. Ευπρόσδεκτες είναι όλες οι απόψεις, οι διαφωνίες, ο αντίλογος και η κριτική απέναντι στα γραφόμενα. Δεν επιτρέπονται σχόλια που περιέχουν στοιχεία λιβέλλου, ρατσιστικά, υβριστικά ή προσβλητικά για οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε στοιχείο του οικοσυστήματος. Ο συγγραφέας αυτού του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να διαγράψει οποιοδήποτε σχόλιο δε σέβεται την πιο πάνω αρχή.